De prachtige Spaanse film Sorda is sinds half augustus in de bioscoop te zien. We maken kennis met een dolverliefd koppel dat misschien heel gewoon lijkt, tot we begrijpen dat de man horend is en de vrouw doof. Doordat hij gebarentaal heeft geleerd, is communicatie geen probleem. Maar wanneer ze een kindje verwachten, wordt alles op zijn kop gezet. Zal hun baby dezelfde handicap hebben als zijn mama?
We zien steeds vaker films over mensen met een handicap, en maar goed ook. Het overheersende beeld van een normatieve en uniforme samenleving stemt immers niet overeen met de werkelijkheid, omdat het minderheden uitsluit. Gelukkig brengen steeds meer films, series en boeken daar verandering in. De regisseur van de film Sorda brengt een weinig besproken onderwerp in beeld: een kinderwens hebben en ouder worden wanneer je een handicap hebt.
→ Kinderwens en beperking van een ouder
Een overweldigende zintuiglijke onderdompeling
Vanaf de allereerste scènes verdwijnt het geluid in de film: het kabbelen van het water, het blaffen van een hond en het ruisen van de wind verdwijnen doelbewust. Dankzij die radicale stilte (die aan het einde nog intenser wordt) ervaren we de wereld zoals het hoofdpersonage Ángela. Zij wordt vertolkt door Miriam Garlo, de eerste dove actrice die de hoofdrol speelt in een Spaanse film. De wegdeemsterende klanken zijn meer dan een verteltechniek. De zintuiglijke onderdompeling nodigt ons uit om een onzichtbare handicap te begrijpen en te ervaren hoe doofheid de interactie met de wereld vormgeeft.
Ouderschap en handicap staan centraal
Sorda gaat evenwel niet alleen over de handicap van Ángela, maar onderzoekt ook haar angsten en twijfels die het moederschap met zich meebrengen. Hoe ga je om met de angst dat je niet alle eigenschappen van de geluidswereld aan je kind kan doorgeven en hoe beïnvloedt die vrees de band met je kind? Hoe blijf je als koppel in balans wanneer je referentiepunten beginnen te wankelen? Héctor, de partner van Ángela, wordt gespeeld door Álvaro Cervantes. Hij leerde speciaal voor deze rol gebarentaal en belichaamt die kwetsbare dialoog tussen twee werelden: de dove en de horende. De film toont op een treffende manier de spanningen en misverstanden die samengaan met het ouderschap waarbij ook een handicap meespeelt, maar ook de tederheid.
Een intiem verhaal, geïnspireerd door het echte leven
Dat Sorda zo waarheidsgetrouw is, hoeft niet te verbazen. Regisseur Eva Libertad putte immers inspiratie uit haar persoonlijke leven. De hoofdrolspeelster Miriam Garlo is namelijk haar zus. Het script is gebaseerd op hun gesprekken. Hoewel het levensechte verhaal steunt op persoonlijke ervaringen, is de film niet autobiografisch. Die authenticiteit geeft de film een zeldzame kracht die fictie overstijgt en in de buurt komt van een gevoelige documentaire.