De nieuwste langspeelfilm van de gebroeders Dardenne, Jeunes mères (Jonge moeders), is vanaf 4 juni te bewonderen op het witte doek. Die film ging aan de haal met de prijs voor het beste scenario op het Filmfestival van Cannes. Hij gunt de kijker een aangrijpende blik in het dagelijkse leven van vijf tienermoeders die in een moeder-kindhuis verblijven: Jessica, Perla, Julie, Ariane en Naïma. Elk van hen probeert op haar eigen manier een toekomst voor zichzelf op te bouwen, ondanks vele obstakels: kansarmoede, isolement, een gebroken gezin … Het team van Born in Brussels woonde gelijktijdig met de première in Cannes een voorvertoning van de film bij in UGC Gulden Vlies en kwam met een knoop in de maag terug buiten.
Door deze jonge vrouwen in de kijker te zetten, werpt de film een heldere en diepmenselijke blik op de vaak onzichtbare realiteit van moeders in een kwetsbare situatie. De film die officieel geselecteerd werd voor het Filmfestival van Cannes 2025 kenmerkt een nieuwe fase in de sociaalrealistische cinema die de gebroeders Dardenne brengen, waarbij zorgvuldig gekozen woorden hand in hand gaan met een sobere regie. Abortus, adoptie, partnergeweld en verslavingen komen in de film aan bod … Maar bovenal gaat de film over de onweerstaanbare drang om te leven en lief te hebben.
Tussen elkaar helpen, de moed verliezen en blijven hopen in
Jeunes mères kan rekenen op straffe jonge actrices zoals Babette Verbeek, Elsa Houben en Janaina Halloy Fokan. Hun vertolkingen laten de film zweven tussen tederheid en onverbiddelijkheid. Het verhaal speelt zich af in een moeder-kindhuis, een collectieve structuur waarin alles vatbaar is voor verandering, en toont – zonder klef of karikaturaal te worden – hoe de jonge vrouwen elkaar helpen en soms de moed verliezen, maar altijd blijven hopen. Dit is een mozaïekfilm, wat zeldzaam is voor de gebroeders Dardenne. Daarin ontdekken we niet alleen de gebreken en de woede van de piepjonge moeders, maar ook hun onverzettelijke dromen.
Een aangrijpende film over een bikkelharde realiteit
Vanaf de eerste beelden grijpt de film je naar de keel en laat hij je niet meer los tot de eindgeneriek. De gezichten van de jonge vrouwen en hun lotsbestemming spoken nog dagenlang door je hoofd. Hun rauwe en pakkend realistische acteerprestaties geven, zonder te oordelen, een inkijk in een maatschappelijk fenomeen dat wijdverspreider is dan men denkt: erg jonge vrouwen die zwanger of net bevallen zijn, terwijl ze zelf eigenlijk nog kind zijn. Gelukkig voor hen zijn er de moeder-kindhuizen, waar professionals hun hulp, ondersteuning en troost kunnen bieden in een wereld die hen niet accepteert of zelfs veracht.
Moeder-kindhuizen in Brussel
Het realisme van de film is gebaseerd op de moeder-kindhuizen in Brussel (en elders), waarvan sommige dagelijkse opvang bieden aan zwangere vrouwen of alleenstaande moeders. Deze plekken bieden bescherming en begeleiding aan mensen die geen andere keuze hebben, en helpen hen een stabiel en waardig leven op te bouwen.
- In Ukkel verstrekt het Maison de la mère et de l’enfant begeleid onderdak voor vrouwen met kinderen van 0 tot 6 jaar oud, om hen te helpen hun leven terug op de rails te krijgen aan de hand van psychosociale begeleiding.
- In Sint-Pieters-Woluwe richt het moeder-kindhuis Le Chant d’Oiseau zich specifiek op het creëren van een sterke band tussen moeder en kind, die vaak beschadigd is door een chaotische levensloop.
- Tot slot is er in Anderlecht het Maison Parenté, gerund door de vzw Spullenhulp. Daar kunnen zowel moeders als kinderen hun vertrouwen herwinnen, zelfredzamer worden en waardig groeien in hun rol. Het Born in Brussels-team ging er enkele jaren terug op bezoek om beter te begrijpen hoe zo’n tehuis werkt (artikel in het Frans).