Deze hartverscheurende driedelige Britse serie volgt het hindernissenparcours van een homokoppel dat wil adopteren. Hoewel Lost Boys & Fairies tegelijkertijd ontroerend, grappig, innemend is én naar de keel grijpt, blijft de serie erg hoopvol. Zet je schrap en laat je meeslepen in de wereld van Andy en Gabe, een rollercoaster van glitters en harde realiteit. De serie is noodkreet voor alle “niet-standaardkoppels” die een kind willen adopteren.

Hier bij Born in Brussels worden vaak in de kijker gezet. Homo-ouderschap kwam al meermaals aan bod en de mogelijkheden voor adoptie staan op verschillende pagina’s van onze site. In Lost Boys & Fairies wordt de hele procedure, met de talloze moeilijkheden die eruit voortvloeien, bewonderenswaardig goed in scène gezet. We krijgen een psychologisch inzicht in de personages en hun twijfels en trauma’s, maar ook hun vastberadenheid om koste wat het kost hun overvloed aan liefde te delen …

→ De driedelige serie is sinds begin mei gratis te bekijken op het platform Auvio

Blijven geloven en overtuigen

Andy (Andrew) en Gabriel (Gabe) zijn al acht jaar samen en willen een kind adopteren. De ene is accountant en de andere dragqueen (en kostuumontwerper). De eerste aflevering begint in de woonkamer van de twee hoofdpersonages, die – alleen of met zijn tweeën – volop in gesprek zijn met de maatschappelijk assistent die hun adoptieaanvraag behandelt. Zij moet beoordelen of ze geschikt zijn om een kind te verwelkomen en of ze daarvoor aan de nodige criteria voldoen. Vooral een van de aspirant-papa’s is aan het woord. Hij drukt zich voorzichtig uit om in een goed blaadje te staan bij de autoriteiten, maar in flashbacks ziet de kijker herinneringen uit Gabes echte leven. Het is duidelijk dat niet alles rozengeur en maneschijn was en dat de uitdagingen van homo zijn erg aanwezig waren. Op de vraag “Waarom wil je adopteren?” antwoordt de jongeman nuchter: “Ik denk dat we veel kunnen bieden als ouders.” Maar hier volgt wat hij echt wilde zeggen en wat we eerst te horen krijgen, als in een parallelle werkelijkheid:

Ik wil adopteren omdat ik al die jonge mensen plezier zie maken zoals ik vroeger, maar ik kan het gewoon niet meer. Omdat ik genoeg heb van al die banaliteiten en nachten werken. Omdat alle mannen van mijn leeftijd kinderen lijken te hebben. Omdat ik zielsveel van Andy hou en dit hem gelukkig zal maken. Maar bovenal wil ik adopteren omdat ik denk dat het me een veel vriendelijker, toleranter en geduldiger persoon zal maken … minder boos, minder verbitterd. Eindelijk gedwongen om volwassen te worden en voor iemand anders te zorgen. Ik moet eindelijk eens wakker worden uit mijn jongensdroom, hoe gewond, wispelturig en schattig de jonge Gabe ook is.”

Twijfels en hindernissenparcours

De hele serie lang worden Gabe en Andy geplaagd door twijfels over zichzelf, elkaar en de wereld in zijn geheel. De procedure is lang en beproevend, maar geeft ze de kans met bepaalde trauma’s om te gaan, critici (zoals Gabes vader) te confronteren, zichzelf de juiste vragen te stellen enzovoort. Op een bepaald moment gaan ze naar een soort speeddatingbijeenkomst voor ouders en kinderen die soms al jarenlang wachten op adoptie. De twee aanstaande papa’s hebben vrijwel meteen een klik met een van hen, ook al voldoet het kind aan geen van de vooraf gestelde criteria van het stel. En dan begint pas het hindernissenparcours, dat hen meesleept in een emotionele wervelwind.

Adoptie door koppels van hetzelfde geslacht in België

De serie speelt zich af in Engeland, dat zijn eigen voorwaarden heeft voor adoptie. Hier in België zijn er ook wettelijke bepalingen waardoor koppels van hetzelfde geslacht samen een kind kunnen adopteren. Deze ouders hebben dezelfde banden, rechten en plichten ten opzichte van hun kind als andere ouders. Wanneer een lesbisch koppel donorinseminatie gebruikt, noemt men dit intrafamiliale adoptie. Als een koppel van hetzelfde geslacht een kind wil adopteren zonder biologische band, is de situatie echter ingewikkelder. Net als heteroseksuele koppels moeten ze de wettelijke procedure volgen bij de bevoegde Brusselse autoriteit. Internationale adopties door koppels van hetzelfde geslacht zijn in België erg zeldzaam. In de landen van herkomst van de kinderen kan men namelijk terughoudend zijn tegenover deze vorm van adoptie.

→ Lees onze pagina over homo-ouderschap.