Bewust alleenstaande moeders (of BOM-moeders) zijn moeders die actief hebben gezocht naar een manier om moeder te worden zonder de betrokkenheid van een partner. De meesten van hen kiezen voor medisch begeleide voortplanting. Het is een moeilijke keuze, die gepaard gaat met twijfels en vraagtekens.

Is ‘alleen een kind krijgen’ per se een feministische keuze?

Nu vrouwen in België erin geslaagd zijn dezelfde rechten te verwerven als mannen, kunnen ze zelf bepalen wanneer en hoe ze moeder willen worden.

De meerderheid van de alleenstaande vrouwen die moeder werden door spermadonatie, verklaarden deze keuze door een ‘sterk biologisch verlangen’. Voor veel van deze vrouwen is het bovenal een natuurlijk verlangen. Sommige identificeren zich zeker als feministen, maar zeer weinigen maakten de keuze om op deze manier een kind te krijgen vanuit een feministische insteek of een afwijzing van mannen. De druk van de biologische klok in verband met de afnemende vruchtbaarheid, is een van de redenen die door sommige alleenstaande moeders wordt aangevoerd om een beroep te doen op spermadonatie. Deze keuze is dus vaak hun laatste toevlucht, ten gevolge van mislukte relaties, de moeilijkheid om een partner te vinden, en het tikken van de biologische klok.

Alleenstaande moeder: hoe pak je het aan?

Volgens internationale studies zijn alleenstaande vrouwen die voor medisch begeleide voortplanting kiezen, goed voorbereid op het moederschap. Ze zijn over het algemeen goed opgeleid, hebben voldoende financiële middelen en een sociaal netwerk waarop ze kunnen terugvallen. Hun kinderen hebben evenveel, zo niet minder, gedragsproblemen dan kinderen van gehuwde koppels.

Maar sommige alleenstaande moeders weigeren om hulp te vragen wanneer ze moeilijkheden ondervinden. Ze hebben de neiging te denken dat hun keuze hen geen recht op hulp geeft. Als alleenstaande moeder kun je je kwetsbaar voelen, en het is belangrijk om hierover te praten. Het zorgpersoneel is er om deze vrouwen te helpen en te steunen tijdens de zwangerschap en de bevalling.

Het is belangrijk dat deze moeders niet alleen staan met hun keuze, de mogelijkheid om te praten met een ondersteunende omgeving is essentieel. Het is echter soms moeilijk om te gaan met vragen en reacties van familie en/of vrienden over dit onderwerp. Praten met andere moeders in dezelfde situatie kan helpen. Forums of groepen op sociale netwerken kunnen helpen om van elkaars ervaringen te leren.

Een psycholoog kan deze moeders ook helpen bij de verschillende uitdagingen waarmee ze worden geconfronteerd, en dit is des te belangrijker wanneer er een risico op een postnatale depressie bestaat.

Schept de genetische band de ouder-kindband?

We moeten begrijpen dat het niet de genetische band is die de emotionele band tussen een ouder en een kind schept. Alle kinderen hebben iemand nodig die hen de nodige genegenheid en zorg geeft voor hun ontwikkeling. De hechtingsband is een primaire en aangeboren sociale behoefte. De ouder-kindband wordt dus niet bepaald door de biologische band, het is de genegenheid en de manier waarop de ouder zich gedraagt tegenover het kind die deze band scheppen. Een veilige hechting is wat het kind nodig heeft, d.w.z. een ouder die zich aanpast aan het kind en consequent reageert op de behoeften van het kind.

De donoridentiteit

De adolescentie is de tijd waarin kinderen hun identiteit opbouwen. Het is in die periode dat de meeste kinderen informatie zoeken over hun biologische ouders. Dat is ook het geval voor kinderen geboren via MBV. Het is daarom aan te bevelen om met het kind te praten over zijn of haar biologische afkomst. Zo zal het kind begrijpen waar het vandaan komt en waarom het op deze manier is verwekt. Een ontmoeting met de donor kan (met instemming van de donor) met het kind worden besproken, indien dat voor het kind belangrijk is.

Lees ook de getuigenis van een alleenstaande moeder : “Ze verwekte haar baby (bijna) helemaal alleen”