LEGO (een samenvoeging van de Deense woorden “leg godt”, wat “speel goed” betekent) is tijdloos, universeel en opnieuw in de actualiteit. Deze blokjes staan ervoor bekend dat ze alle generaties kunnen aantrekken en samenbrengen. Vanuit dat idee werd een aantal jaren geleden LEGO-therapie ontwikkeld. Daarbij worden kinderen gestimuleerd om spelenderwijs te leren op basis van een therapeutische benadering. Met LEGO-therapie kan aan specifieke vaardigheden gewerkt worden, ook bij jonge kinderen, zoals onthouden, delen, concentratie, motivatie en sociale relaties.

Een paar jaar geleden ontwikkelde het Deense bedrijf de “Lego Braille Bricks”, verkrijgbaar in België, waarmee iedereen braille kan leren met LEGO. In 2004 ontwikkelde doctor Dan Legoff een therapeutisch hulpmiddel op basis van LEGO, dat in eerste instantie bedoeld was voor personen met een autismespectrumstoornis (ASS). Nu wordt LEGO-therapie gebruikt voor alle leeftijden. Het lijkt erop dat vooral jonge kinderen bijzonder goed leren via deze methode.

Hoe werkt LEGO-therapie?

Een sessie LEGO-therapie wordt geleid door een welwillende referentiepersoon, die een programma opstelt dat aangepast is aan de deelnemers. Die professional kan een psycholoog, logopedist, ergotherapeut, orthopedagoog, pedagoog of opvoeder zijn. Bij een sessie zijn er meestal drie deelnemers: de ingenieur (die de handleiding heeft en uitlegt wat er moet gebeuren), de leverancier (die naar de instructies luistert en de juiste blokken zoekt) en de bouwer (die bouwt op basis van de stukken van de leverancier en de uitleg van de ingenieur). De therapie kan uiteraard ook in individuele sessies georganiseerd worden, afhankelijk van de leeftijd en de doelstellingen. Dit hulpmiddel is geschikt voor alle leeftijden en kan gebruikt worden als pedagogische aanvulling op andere sessies. LEGO-therapie kan verschillende vaardigheden van jonge kinderen bevorderen, zoals woordenschat en aandacht. Ze zullen ook gemotiveerd zijn om de volgende keer opnieuw een sessie te volgen.

Duidelijke voordelen

LEGO is in de eerste plaats speelgoed, maar het leent zich ook prima om te leren. En dat is het doel van LEGO-therapie. Daarbij is het belangrijk dat de deelnemers weten dat het om een oefening gaat en niet gewoon om een spel. Op de (Franstalige) website van Ideereka, die gewijd is aan gespecialiseerde leermiddelen voor leerstoornissen, ADHD en ASS en een opleiding LEGO-therapie aanbiedt, staat het volgende: Sommigen hopen inderdaad dat ze mogen spelen wanneer ze de kleurrijke blokjes zien. Maar het is vooral de bedoeling om verschillende vaardigheden te ontwikkelen. Deze methode gebruikt weliswaar speelgoed om vaardigheden te ontwikkelen, maar heeft een therapeutisch kader nodig om het leren te bevorderen. Zo kan er aan de volgende thema’s gewerkt worden: groepscohesie, beurtrol in discussies, delen, probleemoplossing (individueel en collectief), onthouden, aandacht, beschrijvend woordveld (kleuren, vormen, grootte, enz. ) en dus zowel expressieve taal (wat we zeggen) als receptieve taal (wat we begrijpen), fijne motoriek en theory of mind (cognitieve vaardigheid om de mentale toestand van anderen te begrijpen).

Opleiding LEGO-therapie

De Franse organisatie Ideereka (een combinatie van de woorden idee en eureka), die opgericht werd in 2015, ontwikkelt hulpmiddelen voor kinderen, tieners en volwassenen met speciale behoeften. De site biedt gratis materiaal, allerlei artikelen en ook online opleidingen (betalend).

→ Meer informatie over de opleiding LEGO-therapie van Ideereka (in het Frans)

→ Meer informatie over LEGO-therapie  ↓ (in het Frans en het Engels)

Samuel Walheer

14 juni is het Wereld Bloeddonordag. Aan de overkant van de Atlantische Oceaan trapt de PAHO (Pan-Amerikaanse Gezondheidsorganisatie) haar campagne af met de slogan “Al 20 jaar vieren we bloeddonatie: bedankt aan alle bloeddonoren!” Het Belgische Rode Kruis roept burgers op om bloed (of plasma) te doneren om de gezondheid van de zwakkeren, vooral kinderen en pasgeborenen, te verbeteren. Want een beetje bloed geven is een echte heldendaad (als je gezondheid het toelaat). Er zijn maar een paar voorwaarden om bloed te geven: in goede gezondheid verkeren, achttien jaar of ouder zijn, minstens vijftig kg wegen en geen risico op infectieziekten hebben. Het enige wat je hoeft te doen is een afspraak maken in een donorcentrum, dat je zal helpen bij je nuttige daad. 

We kunnen niet leven zonder het rode goud, namelijk bloed. Dat is altijd schaars en nochtans cruciaal voor spoedgevallendiensten en kraamafdelingen. Bloed bevat overigens ook plasma (het vloeibare gedeelte waarin de bloedcellen zweven) en bloedplaatjes (of trombocyten, die het bloed helpen stollen). Dat dagelijkse gebrek proberen verhelpen is altijd een goed idee. Weet wel dat het uit voorzorg voor zowel baby als moeder echter wordt afgeraden om bloed of plasma te doneren tijdens de zwangerschap en tot zes maanden na de bevalling. Ook na een miskraam of abortus bedraagt de wachtperiode zes maanden. Borstvoeding geven vormt evenwel geen obstakel om bloed te doneren.

“Omdat je in amper 30 minuten 3 levens kunt redden!”

De situatie is alarmerend. Dat meldt het Rode Kruis op zijn website. De huidige voorraad zakjes bloed volstaat namelijk niet om de volgende weken rustig door te komen. Bovendien luidt de maand juni de zomervakantie in en dus ook een aanzienlijke daling van het aantal bloeddonaties. Dat maakt het moeilijk om zowel in dagelijkse behoeften te voorzien als in een voorraad voor onverwachte gebeurtenissen. Daarom probeert het Rode Kruis zo veel mogelijk Belgen te overtuigen met de slogan “Omdat je in amper 30 minuten 3 levens kunt redden!” en nam de WGO een soortgelijk initiatief op internationaal niveau. Die verschillende campagnes herinneren ons eraan dat we onze gezondheid en die van anderen serieus moeten nemen en dat het doneren van bloed, plasma of bloedplaatjes het leven van veel jonge patiënten kan redden. “Bij minder ernstig zieke patiënten met een zeer mild tekort aan antilichamen kunnen antibiotica volstaan om infecties te voorkomen. Maar bij wie niet genoeg of niet goed werkende antilichamen heeft, hebben we geen keus: zonder immunoglobulinen (eiwitten in ons plasma) en zonder plasmadonatie redden we het niet.” Dat verklaarde Olivier Gilliaux, kinderimmunoloog in de Clinique Notre-Dame de Grâce in Gosselies, aan de nieuwsdienst van de RTBF.

Hoe kan ik doneren?

Om bloed te kunnen geven, moet je eerst en vooral in goede gezondheid verkeren. Om het zeker te weten, volstaat het je huisarts te bezoeken en een bloedtest te laten afnemen. Op de website van de Wereldgezondheidsorganisatie vind je daarnaast alle criteria om te bepalen of je in aanmerking komt om bloed te geven (niet beschikbaar in het Nederlands) → Wie mag bloed geven? Het Rode Kruis is voortdurend op zoek naar bloeddonoren van alle bloedgroepen. Toch is vooral bloedgroep O-, die gemiddeld 7% van de Belgen heeft, zeer welkom. Die bloedgroep wordt namelijk beschouwd als een universele donor en kan voorzien in ongeveer 12% van de transfusiebehoeften tijdens medische interventies, maar mensen met die bloedgroep mogen alleen O- krijgen. Tot slot is het ook belangrijk om te weten dat er vanaf 1 juli 2024 geen contra-indicatie meer is voor het westnijlvirus. Dat belette wie terugkeerde uit het buitenland en mogelijk het virus had opgelopen bloeddonor te worden. Het westnijlvirus komt voor in onder andere Zuid-Europa.

→ Hier vind je meer informatie of kan je een afspraak maken in een donorcentrum

Twintigste verjaardag

Deze twintigste verjaardag staat in het teken van dankbaarheid voor iedereen die al bloed heeft gegeven of dat in de toekomst (nog) zal doen. Ter gelegenheid daarvan organiseert de WGO op donderdag 13 juni een webinar (niet beschikbaar in het Nederlands) dat voor iedereen toegankelijk is en deelt de organisatie enkele doelstellingen:

• De miljoenen vrijwillige bloeddonoren vieren en bedanken voor hun bijdrage aan de gezondheid en het welzijn van vele mensen over de hele wereld.
• De resultaten en uitdagingen van nationale bloedtransfusieprogramma’s presenteren en beste praktijken en geleerde lessen delen.
• De voortdurende behoefte aan regelmatige, niet-vergoede bloeddonaties benadrukken zodat veilige bloedtransfusies wereldwijd toegankelijk worden.
• Regelmatige bloeddonatie als gewoonte bij jongeren en het brede publiek bevorderen en de diversiteit en duurzaamheid van het donorbestand vergroten.

→ Inschrijven voor het Franstalige webinar: 13 juni 2024 – webinar over Wereld Bloeddonordag 2024: ervaringen met vrijwillige bloeddonatie en de organisatie van bloeddiensten in het gezondheidszorgsysteem

Wat is plasma precies?

Leer er meer over in een video van het Belgische Rode Kruis ↓

Samuel Walheer

Op zondag 9 juni vonden in België de Europese, federale en regionale verkiezingen plaats. Maar voor de kinderen (zowel kleine als grote) kwam hun papa op de eerste plaats! Net zoals bij andere feestdagen verschillen de meningen, maar er zijn mogelijkheden genoeg om je papa een plezier te doen. Ter gelegenheid van Vaderdag staan we stil bij de plaats van vaders in de samenleving, in het gezin en tijdens de eerste kinderjaren. En we sluiten af met een muzikale noot, gewijd aan het magische moment van de geboorte, vanuit het oogpunt van een papa.

Traditioneel wordt Vaderdag in België gevierd op de tweede zondag van juni (maar in de regio van Antwerpen op 19 maart). Ouders zullen het ermee eens zijn dat het prachtig is om mama of papa te worden en een kind te mogen verwelkomen, maar dat het tegelijkertijd je leven op zijn kop zet. Voor een openhartige en humoristische getuigenis kan je kijken naar Ben Névert, een Franse youtuber, die in een video vertelt over de geboorte van zijn kind en zijn nieuwe rol als vader.

Betrokken vaderschap

Het klassieke beeld van de vader aan het hoofd van het gezin is ontstaan in een patriarchale samenleving. Dat beeld is intussen helemaal veranderd. De rol van de vader en die van de moeder zijn nu met elkaar verweven. De vader is niet meer enkel de verwekker, de wettelijke voogd, het gezinshoofd of de autoriteitsfiguur die hij vroeger was. Vaders zijn nu meer betrokken bij taken die vroeger voorbehouden waren voor moeders. Daardoor ontstaat een evenwicht tussen de ouders en een beter model voor de kinderen. “Er zijn veel verschillende gezinsvormen, waaronder alleenstaande vaders, eenoudergezinnen en holebigezinnen. Door die uiteenlopende gezinssituaties kan het moeilijk zijn om de plaats van de vader te begrijpen of te ondersteunen. Betrokken vaderschap is de nieuwe norm geworden in onze samenleving. Dat betekent dat er een band moet zijn tussen de vader en het kind, ongeacht de gezinsvorm. Het is duidelijk dat er vooroordelen zijn en dat onze maatschappij niet altijd zal aanvaarden dat een vader over dezelfde vaardigheden beschikt als een moeder om voor een jong kind te zorgen en zijn behoeften te vervullen”, zegt sociologe Christine Castelain Meunier in een interview met Yapaka.

Hoe zit het met de eerste kinderjaren?

In crèches valt het meteen op dat de overgrote meerderheid van de medewerkers vrouwen zijn. Het zijn kinderverzorgsters die voor de allerkleinsten zorgen. Ondanks het feit dat er een tekort is aan werkkrachten en zowel de publieke als de private sector de situatie regelmatig aankaarten. Het team van Born in Brussels schreef hierover in november het artikel “De sector van de kinderopvang vraagt substantiële hulp”. Met meer mannen in de kinderopvang zou die situatie verbeteren. Het zou tegelijkertijd een meerwaarde betekenen voor de sector. Stéphanie Arnone, verantwoordelijke van een kinderdagverblijf in Luik, vertelt tijdens een interview met het RTBF-nieuws dat Andy, de enige mannelijke kinderverzorger in een team van acht, een grote troef is. Hij zorgt voor een andere dynamiek en het duidelijkste bewijs is de reactie van de kinderen. Ze zijn blij om hem te zien en ze vragen naar hem als hij er niet is. We moeten jongens motiveren en hen duidelijk maken dat dit niet alleen maar een beroep voor meisjes is, maar voor iedereen met een hart voor jonge kinderen.” Volgens sociologe Christine Castelain Meunier is de plaats van vaders logisch: “We moeten nadenken over de plaats van vaders in de wereld van de vroege kinderjaren en de geboorte. Meer mannen aannemen in deze sectoren en de beroepen opwaarderen zijn keuzes die zowel structureel als politiek een positief effect zouden hebben. Maar binnen de teams is het ook belangrijk dat professionals niet alleen met de moeders praten, maar er ook aan denken om een beroep te doen op de vaders. Om het nieuwe vaderschap in de praktijk en vooral de plaats van vaders te ondersteunen, moeten we er ook van uitgaan dat mannen in staat zijn om een nieuw soort band op te bouwen met kinderen.”

Ontstaan en evolutie van Vaderdag

Volgens de literatuur ontstond Vaderdag in de 15e eeuw in katholieke kringen. De traditie werd ingevoerd op de feestdag van Sint-Jozef (de vader van Jezus), namelijk 19 maart, in verschillende Europese landen zoals Spanje en Portugal, maar ook in Latijns-Amerika. In België bleef die datum bewaard in de regio van Antwerpen. In Frankrijk werd Vaderdag vooral populair door een reclamecampagne van een aanstekerfabrikant uit Bretagne. Daarin werd opgeroepen om een aansteker te schenken aan alle papa’s. De feestdag kreeg dus een commerciële wending, die ook vandaag nog zichtbaar is. Denemarken viert Vaderdag op 5 juni, de Dag van de Grondwet. In Thailand wordt Vaderdag gevierd op de verjaardag van de koning. Momenteel is dat 28 juli, de verjaardag van koning Rama X. In Australië wordt Vaderdag gevierd de eerste zondag van september. Zo ligt het feest niet te dicht bij Moederdag en kan de verkoop gestimuleerd worden. De Verenigde Staten vieren Vaderdag de derde zondag van juni. Hoewel het een feestdag is, krijgen werknemers over het algemeen geen betaald verlof, in tegenstelling tot federale feestdagen zoals Nieuwjaar en de Onafhankelijkheidsdag.

Vader zijn is magisch, op muziek

Luister naar het lied dat Nick Mallen heeft opgedragen aan de geboorte van zijn dochter ↓

Samuel Walheer

Om de twee jaar brengt de Zinneke Parade de straten van het centrum van Brussel tot leven met kleuren, muziek en dans. Dit grandioze spektakel brengt bovendien de gezinnen, ongelijkheden, diversiteit en zelfs de kwetsbaarheid binnen sommige gezinnen onder de aandacht. De folkloristische en inclusieve parade kon jong en oud op zaterdag 1 juni duidelijk bekoren, het publiek beleefde maar liefst twee uur lang PlaiZir.

Elke tweejaarlijkse parade heeft een thema. Dit jaar vormde PlaiZir de rode draad tussen de achttien Zinnodes waaruit de parade bestond. Zinnodes zijn artistieke groepen van acteurs van alle leeftijden en achtergronden of verenigingen die samen door de straten van Brussel paraderen om een grote glimlach op de gezichten van de toeschouwers te toveren. Het Born in Brussels-team kon zelf vaststellen hoe het evenement de ogen van de gezinnen in het publiek deed sprankelen van enthousiasme en vreugde. Er wordt al volop nagedacht over het thema van de Zinneke Parade van 2026 en alle voorstellen zijn welkom! → Zinneke Parade

Samenleven

“De Zinneke Parade gebruikt klassieke elementen uit de folklore en het carnaval, maar ze is echt uniek omdat ze de toekomst verbeeldt en waar Brussel voor staat: een gelaagdheid van culturen, veel verschillen, jongeren, mannen, vrouwen, kwetsbaren, het is een bonte mix,” vertelde Anne Sophie Van Neste, medeoprichtster van de Zinneke Parade, aan BX1. Tijdens de parade bewogen de Zinnodes door de straten van het stadscentrum, elk met hun eigen unieke en toch gemeenschappelijke boodschap. Die kwam op verschillende manieren creatief tot uiting (via dansen, liedjes, muziek, kostuums en versierde praalwagens). Dit waren enkele Zinnodes en hun boodschappen: Verzet van de Verborgenen (“Wij hebben geen papieren, maar hebben wel een stem”), Barba HAHA (praktijken die goed zijn voor je gezondheid), Wondergeneratie (komaf maken met de clichés over jongeren uit wijken), Party No·o·rd (symbool van collectieve macht en verschillen), Tuning (een oproep voor vrijheid van expressie en individualiteit), Cult’Ur (kindertijd en stadsculturen) en Aquarella (iedereen heeft recht op leven en plezier!).

Voor het PlaiZir

Het MagaZinneke bevatte alle nodige informatie om de parade goed te kunnen volgen en werd tijdens de parade aan het publiek uitgedeeld. Op pagina negen staat een paragraaf met de titel “Wat een schande, wat een arrogantie”, waaruit dit fragment komt:“(…) Nu ‘de ander’ steeds meer uit het zicht wordt verdrongen en overheidsgeweld, gendergeweld en geweld omwille van grondgebied overal om zich heen grijpen, nu de samenleving verhardt en extremen terrein winnen, moeten we meer dan ooit op zoek gaan naar gedeeld plezier, onszelf opnieuw uitvinden en elkaar ontmoeten, jij, wij, iedereen. Plezier – het is eenvoudig en zeer ingewikkeld tegelijk. Het plezier van de een is niet dat van de ander. Het kan hier aangenaam zijn en daar schokkend, mensen confronteren of juist samenbrengen. Plezier doet ons vooral glimlachen en soms blozen. Het verbindt ons over onze diversiteit en complexiteit heen. Onze verschillen dwingen ons om op zoek te gaan naar gedeeld plezier, zodat we elkaar kunnen ontmoeten en onszelf opnieuw kunnen uitvinden, samen, buiten, in de stad.”

Oorsprong van het project

De Zinneke Parade is ontstaan in 2000, toen Brussel de culturele hoofdstad van Europa was. Het idee was om Brusselaars uit de negentien gemeenten van het Brussels Hoofdstedelijk Gewest, met elk met hun eigen taalkundige eigenheden (Franstaligen, Nederlandstaligen, meertaligen), samen te brengen rond een gemeenschappelijk project. De eerste editie vond plaats in 2002 met als thema Zinnergie. Sinds toen wordt er om de twee jaar een parade georganiseerd. Deze thema’s kwamen al aan bod: Het lichaam in de stad, Toekomst à venir, Water/Eau, A table/Aan tafel, Désordre/Wanorde, Tentation/Bekoring, Fragil, ILLEGAL, Wolven!/Aux loups!, Trompe l’oeil/Gezichtsbedrog en dit jaar PlaiZir. De term Zinnode werd bedacht om de hybride groepen te beschrijven die de parade vormen. Een Zinnode bestaat uit mensen, partners of artistieke coördinatoren – met andere woorden: deelnemers – die samenkomen en samenwerken rond een gezamenlijk artistiek project.

Samuel Walheer

Op donderdag 16 mei 2024 nam het team van Born in Brussels deel aan het colloquium “Seksuele en reproductieve gezondheid van kansarme vrouwen” in het Volkshuis (Sint-Gillisvoorplein). Centraal stonden onderwerpen die kansarme vrouwen aanbelangen, zoals toegang tot gezondheidszorg, genderkwesties, de rol van cultuur en geweldpreventie. In de voormiddag leverden verschillende sprekers – onderzoekers, artsen en sociologen – om beurt hun bijdrage aan het debat. In de namiddag werden workshops gegeven door mensen die werkzaam zijn op het terrein. Dit bracht een dynamische uitwisseling op gang tussen professionals uit de sector.

In de woorden van Myriem Amrani, voorzitter van het OCMW van Sint-Gillis, die het initiatief nam voor het colloquium: “Deze studiedag is een uitgelezen kans om alle eenoudergezinnen in de kijker te zetten, het onzichtbare zichtbaar te maken, te praten over taboes rond het vrouwelijke lichaam, de moeilijke toegang tot gezondheidszorg, verzoeken tot zwangerschapsafbreking, enz. Het is van vitaal belang om het bewustzijn onder onze maatschappelijk werkers te vergroten door hen de nodige preventiemiddelen te geven, het welzijnsbeleid in vraag te stellen en projecten te ontwikkelen om het onzichtbare opnieuw zichtbaar te maken in het belang van onze begunstigden. De expertise van de onderzoekers, aangevuld met die van de mensen op het terrein, creëert zonder de minste twijfel de juiste synergie om het gezondheidsbeleid te bevorderen en zo al deze kansarme vrouwen te helpen”. Tijdens het colloquium effenden verschillende gezondheids- en welzijnsexperts de weg voor het debat door om beurt thema’s aan te snijden die onlosmakelijk met elkaar verbonden zijn. Hier volgt een samenvatting van de toespraken.

“De productie van het vrouwelijke lichaam: tussen privé en politiek”

Als eerste kwam Aurélie Aromatarioaan de beurt. Ze sprak over “De relatie tussen gender en gezondheid”. Tijdens haar presentatie schetste de socioloog en onderzoeker enkele van de spannende momenten waarop bewegingen vanaf de tweede helft van de 20e eeuw door en voor vrouwen werden opgericht, zoals afrofeminisme, socialistisch feminisme of lesbisch feminisme, enz. De kwestie van seksuele en reproductieve rechten zal een vlucht nemen met de politisering van de intieme levenssfeer. Wat zijn onze relaties in het private en publieke domein? Feminisme zal proberen het privéleven te politiseren, dat enkel geschikt is voor het reproductieve aspect en de opvoeding van kinderen. Dit reducerende en kwetsbare aspect van de vrouw – beperkt tot een kleine ruimte, symbool van schoonheid, die haar eventuele geslachtskenmerken moet verbergen – zal een andere dimensie krijgen dankzij de ontwikkeling van de medicalisering. Tot slot zal deze medicalisering het mogelijk maken om het voortplantingsvermogen te reguleren van vrouwen, die voortaan verantwoordelijk zullen zijn voor hun seksualiteit en anticonceptie, en zowel consumenten als producenten van gezondheidszorg zullen zijn.

“Tussen gendervooroordelen en een onzekere toegang tot gezondheidszorg”

Svetlana Sholokhova, onderzoeker bij de studiedienst van de Christelijke Mutualiteiten, stelde de resultaten voor van haar onderzoek naar de toegang tot gezondheidszorg en de invloed van gendervooroordelen. Haar eerste vaststelling is dat vrouwen, ook al leven ze langer dan mannen, invaliderende ziekten ontwikkelen om biologische, economische redenen of vanwege machtsverhoudingen (genderongelijkheid). Volgens de onderzoeker liggen vier punten aan de basis van een ongelijke toegang tot gezondheidszorg:

• Gevoeligheid: onderdiagnosticering en laattijdige behandeling, vrouwspecifieke ziekten en een laag percentage ziekenhuisopnames onder vrouwen.
• Beschikbaarheid: vrouwen hebben minder vrije tijd, maken meer gebruik van het openbaar vervoer en een moeilijkere toegang voor moeders met kinderwagens.
• Betaalbaarheid: vrouwen zijn doorgaans armer dan mannen, 27% van de gezinnen (waarvan 32% eenoudergezinnen en 80% vrouwen) heeft moeite om hun gezondheidszorg te betalen.
• Aanvaardbaarheid: gedefinieerd als “het vermogen om zorg te verlenen die voldoet aan de minimale kwaliteitsbehoeften die mensen ervaren om gebruik te willen maken van gezondheidszorg” Bovendien zijn machtsverhoudingen zichtbaar in professionele omgevingen, zoals de gezondheidszorg, en hebben ze algemene gevolgen.

“De urgentie van gender: hoe gender de zorg beïnvloedt”

Charline Marbaix wijst ons eerst op het verschil tussen “gender” en “geslacht”. De termen worden vaak verward. Gender verwijst naar het culturele onderscheid tussen de sociale rollen, eigenschappen en psychologische identiteiten van mannen en vrouwen, terwijl geslacht verwijst naar het biologische onderscheid tussen mannen en vrouwen. Ze is arts op een medische spoedhulpdienst en vestigt de aandacht op enkele vaststellingen op het terrein. Ten eerste: vrouwen die dagelijks zorgtaken op zich nemen in het gezin – en hier niet voor betaald worden – lopen een groter risico op een burn-out. Ten tweede: de hoge mate van bestaansonzekerheid onder vrouwen op vruchtbare leeftijd is zorgwekkend en de onevenredig hoge kosten voor hun menstruatie zijn schandalig. Tot slot mogen we niet vergeten dat elke medische handeling in werkelijkheid een sociale handeling is. Daarom moeten medische beroepen in de omgang met patiënten rekening houden met verschillende factoren: gendervooroordelen, communicatiestijl en de informatie die mensen al dan niet wil delen.

Gynaecologisch en verloskundig geweld: “We moeten het bewustzijn vergroten”

Sinds zijn oprichting in 2022 heeft Born in Brussels zich vooral op deze kwestie toegelegd. De cartes blanches of eisen van de sector worden systematisch gedeeld op onze website. In ons recente artikel Tien jaar Le Cocon wijst een sociaal antropoloog op het belang van geboortehuizen om verloskundig geweld een halt toe te roepen. Tijdens deze studiedag over de seksuele gezondheid van kansarme vrouwen was de derde workshop in de namiddag gericht op gynaecologisch en verloskundig geweld. Tijdens een escape game, georganiseerd door twee vrijwilligers van het Plateforme citoyenne pour une naissance respectée (Charlotte Verdin en Miriam Ben Jattou), werd een kleine groep zorgprofessionals zich bewust van de maatschappelijke en juridische uitdagingen die hierbij komen kijken. Wat de workshop duidelijk aantoonde: “We moeten het bewustzijn vergroten!”

Culturele dimensie en bewustmaking

L

De vierde workshop bestond uit een presentatie van drie projecten rond culturele dimensie in de benadering van het publiek. Een van de drie sprekers was Hanan Ben Adbeslam, die werkt voor “Volle Maan” en goed bekend is bij het team van Born in Brussels. Ze stelde haar “informatiedoos voor cultureel gevoelige anticonceptiemiddelen” voor. Deze kit, die in 2007 werd ontwikkeld en sindsdien is bijgewerkt, wordt aangeboden in de verschillende Brusselse gemeenten om het bewustzijn van gezondheidsprofessionals te vergroten. De twee andere, even interessante presentaties van Cultures & Santé en de Fédération Laïque des Centres de Planning familiaux schetsten een beeld van de realiteit op het terrein: er is wel degelijk een gebrek aan informatie over anticonceptie voor vrouwen met een migrantenachtergrond in Brussel.

Samuel Walheer