BLURP is de nieuwe formule van de inclusieve binnenspeeltuin Le Monde d’Ayden. Het is een tijdslot waarin de ruimten voorbehouden zijn voor kinderen van 6 maanden tot 3 jaar. Ideaal om naar hartenlust te verkennen, de zintuigen te prikkelen en banden te smeden … Dat allemaal met aangepast materiaal, in een inclusieve omgeving.
Inkom van de speeltuin Le Monde d’Ayden in Nijvel. Foto: Samuel Walheer
Het team van Born in Brussels schreef onlangs over een van de weinige binnenspeeltuinen met een onweerstaanbaar spelaanbod voor jonge kinderen. Le Monde d’Ayden, die vijf jaar geleden opgericht werd, kwam aan bod in ons artikel “Le monde d’Ayden”, de inclusieve speeltuin voor peuters, viert al zijn vierde verjaardag. Lou Garagnani, een moeder van vier kinderen, waarvan een met een handicap, heeft het project opgestart. Zij heeft nu ook BLURP vormgegeven. Een concept met spelletjes die tot in de kleinste details uitgewerkt zijn, dat aansluit bij de behoeften van veel gezinnen.
“Tiny, messy, sensory time”, een omgeving waarin je mag knoeien, ontdekken en spetteren! Dit is een moment op maat van de allerkleinsten. Verschillende texturen om in te knijpen, materialen om te ontdekken en thematische sensorische bakjes om te onderzoeken. Hier is alles op hun niveau en op hun tempo.” – Afkomstig van de website van Le Monde d’Ayden.
Voor wie?
Een formule voor peuters, op maat van kinderen vanaf 6 maanden. Bij BLURP zijn de kleintjes koning! Dit tijdslot is volledig voorbehouden voor kinderen van 6 maanden tot 3 jaar, zodat ze op hun eigen tempo een zachte, toegankelijke wereld kunnen verkennen, zonder een overdaad aan prikkels. Geen grote kinderen, die hen opzijduwen, geen stresserend lawaai: gewoon een cocon waarin je kan rondkruipen, brabbelen, aanraken en groeien, … in alle veiligheid.
Bakjes met sensorisch materiaal om te ontdekken, aan te raken en mee te spetteren. Hier mag je je vuil maken en allerlei dingen mengen en pletten. Dat is net de bedoeling! BLURP biedt “messy play”-activiteiten aan die geïnspireerd zijn op de sensoriële pedagogie: gekleurde spaghetti, “modder” van cacao, eetbaar schuim, zaden om mee te spelen … Er zijn veel verschillende texturen en uitbundige kleuren. Kinderen vinden het fantastisch! Alles is niet-giftig en speciaal geselecteerd voor de leeftijdscategorie van 6 maanden tot 3 jaar. Met opties die eetbaar zijn of geschikt zijn voor kinderen die het liefst met hun mond verkennen.
Doe wat je wil
Prikkel de zintuigen op een rustige manier. Hier worden de vijf zintuigen gestimuleerd in alle zachtheid: rustgevende geluiden, zachte of knapperige materialen, gedempt of gekleurd licht, voorwerpen om te bekijken, aan te ruiken en te beluisteren. Elke BLURP is speciaal ontworpen om de sensorische en motorische ontwikkeling te ondersteunen, de natuurlijke nieuwsgierigheid van kinderen te prikkelen en de eerste sociale banden te bevorderen. Een ruimte waar je vrij op ontdekking kan gaan, met inclusief materiaal, waar peuters interacties kunnen hebben of gewoon kunnen observeren. Wat ze maar willen.
Praktische informatie
BLURP wordt georganiseerd op woensdagvoormiddag (agenda op het boekingsplatform). Het is een tijdslot dat speciaal gereserveerd is voor kinderen van 6 maanden tot 3 jaar. Er zijn minder deelnemers, wat zorgt voor meer comfort, veiligheid en bewegingsvrijheid. Er is een specifieke ruimte met ontdekkingsbakjes en er is een begeleide sensorische workshop van 1 uur inbegrepen. Daarna kan je op je eigen tempo alle andere ruimten verkennen, die aangepast zijn voor de allerkleinsten. Een moment speciaal voor jonge kinderen, om te leren terwijl ze zich amuseren. En voor jou. Samen er even tussenuit, om in alle rust plezier te hebben.
Op zondag 1 juni 2025 vierden we de Internationale Dag van de Ouders. Naar aanleiding daarvan wil het team van Born in Brussels de cruciale rol benadrukken die ouders spelen in het welzijn en de ontwikkeling van hun kinderen. Vandaag bestaat een ouderpaar niet noodzakelijk uit een man en een vrouw. Het zijn vooral partners die elkaar steunen en samen een avontuur willen aangaan. Gelukkig is de moraal veranderd en kan elke volwassene vandaag hopen op ouderschap, zowel lgbtq+’ers als alleenstaanden. Laten we alle ouders over de hele wereld vieren!
Tijdens de vroege kinderjaren kunnen ouders de fundamenten leggen voor een geslaagd leven. Maar de opvoeding van een kind is een enorme klus die ouders en personen die voor kinderen zorgen niet alleen kunnen klaren. Ze hebben steun nodig om hun kinderen de best mogelijke start in het leven te geven. Dit lezen we op de website van de Verenigde Naties
Waarom een Internationale Dag van de Ouders?
“De belangrijkste verantwoordelijkheid van ouders was altijd om voor hun kinderen zorgen, ze te beschermen en de harmonieuze ontwikkeling van hun persoonlijkheid te verzekeren. Een gezin moet zorgen voor een gelukkige, liefdevolle en begripvolle omgeving zodat kinderen goed kunnen opgroeien en voorbereid zijn op de toekomst. Deze Internationale Dag is een eerbetoon aan de toewijding, inzet en offers van ouders om de toekomst van hun kinderen veilig te stellen. Gezinnen, ouders en personen die voor kinderen zorgen, spelen een cruciale rol in het welzijn en de ontwikkeling van kinderen. Ze bieden kinderen en jongeren niet alleen een identiteit, liefde, zorg, ondersteuning en bescherming, maar ook economische zekerheid en stabiliteit. In de geest van het Verdrag inzake de Rechten van het Kind wordt steun voor gezinnen en ouders steeds meer erkend als een belangrijk onderdeel van het nationale sociale beleid en sociale investeringsprogramma’s die armoede en ongelijkheden bestrijden en het welzijn van ouders en kinderen bevorderen”, staat op de website van de VN te lezen.
Oorsprong van het initiatief
De Internationale Dag van de Ouders is een logisch vervolg op de Internationale Dag van het Gezin. Dat is doorheen de jaren zo gegroeid, staat op de website van de VN: “In de jaren tachtig begonnen de Verenigde Naties zich te interesseren voor gezinsgerelateerde kwesties. Op basis van aanbevelingen van de Economische en Sociale Raad vroeg de Commissie voor Sociale Ontwikkeling in 1983, in haar resolutie over de rol van het gezin in het ontwikkelingsproces, aan de secretaris-generaal om de beleidsmakers en het publiek bewuster te maken van de problemen en behoeften van gezinnen en van doeltreffende manieren om die behoeften te vervullen. Naar aanleiding daarvan werd op 15 mei 1993 de Internationale Dag van het Gezin uitgeroepen en daarna, op 1 juni 2012, de Internationale Dag van de Ouders.”
UNICEF-portaal over ouderschap
Om ouders te begeleiden tijdens hun mooie, maar soms ook moeilijke avontuur, heeft speciaal voor hen een portaal ontwikkeld. Experts uit dit vakgebied stonden aan de wieg van dit project en delen er hun advies en benodigd materiaal. Al die informatie is gratis beschikbaar en kan gezinnen helpen, ongeacht hun herkomst: “Je vindt er wetenschappelijk onderbouwde informatie die je kan helpen om je kind de best mogelijke start in het leven te geven!”
Om ouders wat ademruimte te geven, ontwikkelden Magali Moro en Clémentine de Graaf een uniek project: een mobiel kinderdagverblijf. Een omgebouwde bestelwagen doet dienst als flexibele, toegankelijke en innovatieve kinderopvang op maat van elk gezin. Het project is actief in vier gemeenten in de Franse regio Gironde. Bijna zes maanden na de opstart draait de rijdende opvang op volle toeren – de vraag is enorm. Een mooi initiatief dat ongetwijfeld navolging verdient.
Foto: Catherine Lelièvre – Les pros de la petite enfance (Frankrijk)
De medeoprichters van123 POUSSE – solidaire en sociaaleconomische kinderdagverblijven – richtten in 2024 de vereniging Tous Unis pour l’Insertion et l’Inclusion (TUII) op. Hierdoor konden ze hun project voor een reizend kinderdagverblijf ontwikkelen. Leuk om te weten: de naam TUII werd om twee redenen gekozen. “TUI” verwijst naar een vogel uit Nieuw-Zeeland waarvan elk exemplaar zijn eigen geluid heeft. Tegelijk staat de naam symbool voor het engagement om aandacht te hebben voor de diversiteit en eigenheid van elk kind en elk gezin, de sociale mix en inclusie. Deze sterke waarden weerspiegelen het werk dat op het terrein wordt geleverd in de omgebouwde bestelwagen.
“Voor de kinderen is ons mobiel kinderdagverblijf ook een springplank naar gelijke kansen. Deze alternatieve vorm van kinderopvang is echt een meerwaarde voor deze kinderen, die anders misschien nooit de gemeenschap hadden gekend of Frans hadden gehoord voordat ze naar school gingen. En de ouders komen ook omdat ze vinden dat het goed is voor hun kinderen, niet alleen om zelf wat vrije tijd te hebben.Magali Moro en Clémentine de Graaf, medeoprichters van 123 POUSSE, in een interview door Les pros de la petite enfance.
Een bestelwagen vol zorgzaamheid
Binnenzicht van de omgebouwde bestelwagen. Foto: Catherine Lelièvre – Les pros de la petite enfance (Frankrijk)
De bestelwagen houdt dus een dag per week halt in de vier steden die in eerste instantie positief reageerden op de projectoproep, en bij het Franse kinderbijslagfonds CAF. Op maandag staat de bestelwagen in Mérignac-Beaudésert, op dinsdag in Bordeaux-Grand Parc en op donderdag in Eysines-Grand Caillou. De bestelwagen stopt telkens in een wijk die prioritair is volgens het stadsbestuur. Op woensdag rijdt de bestelwagen naar Le Taillan-Médoc, een landelijk gebied met een grote woonwagengemeenschap. In de omgebouwde bestelwagen vind je een slaapgedeelte, kleedruimte en keukentje om maaltijden op te warmen. Meestal bevindt de bestelwagen zich naast een gemeentezaal, zodat de kinderen in alle veiligheid kunnen worden opgevangen op een plek die erkend is door de Protection Maternelle et Infantile (PMI).
Het project biedt tijdelijke opvang: ouders melden zich aan wanneer ze willen en zijn niet gebonden aan een contract. Ze hebben de vrije keuze: hun kind kan er een uur, twee uur, een ochtend of een hele dag worden opgevangen. “En als moeders bij hun kind willen blijven, kunnen ze dat ook”, benadrukt Aude Saint Girons, opvoedster en technisch referentiepersoon van het kinderdagverblijf.
Het mobiele kinderdagverblijf kan maximaal twaalf kinderen per dag opvangen. En net als in een klassiek kinderdagverblijf zijn de kinderen tussen de tien weken en vier jaar oud. Het aantal opvangplaatsen kan variëren, afhankelijk van de behoeften van de gezinnen en de zaal die de stad ter beschikking stelt. De volgende gezinnen komen in aanmerking voor deze bijzondere dienst:
alleenstaande ouders, zodat ze tijd hebben om een job te zoeken of om gewoon even op adem te komen;
gezinnen die geen beroep doen op kinderdagverblijven die reguliere, occasionele en spoedopvang aanbieden door de omslachtige administratieve procedures;
gezinnen die bovenaan de toewijzingslijst staan voor plaatsen in dergelijke kinderdagverblijven, d.w.z. prioritaire gezinnen of gezinnen die met spoed zijn doorverwezen door de dienst PMI. Ze hebben niet noodzakelijk behoeft aan regelmatige opvang, wat een voltijdse plek zou blokkeren die een ander gezin zou kunnen gebruiken;
gezinnen die onderaan de lijst staan voor plaatsen in kinderdagverblijven die reguliere, occasionele en spoedopvang aanbieden omdat beide ouders niet werken, kunnen ze geen kinderopvang aanvragen via de klassieke procedure.
Ons werk is 50% voor de kinderen, 50% voor de ouders, als ondersteuning. Je moet kunnen luisteren naar de ouders … maar we kunnen hun geen oplossingen bieden. We willen ouders geen lessen leren. We denken dat zij de beste deskundigen zijn als het op hun kinderen aankomt. We proberen ze alleen te ondersteunen en te begeleiden, zonder onze eigen cultuur op te dringen”. En tot slot: “Dit is een project met betekenis. We werken met families die vaak onzichtbaar zijn, en ons werk is dat eigenlijk ook. We zorgen niet voor de kinderen van werkende ouders en toch is ons werk essentieel”. Magali Moro en Clémentine de Graaf, medeoprichters van 123 POUSSE, in een interview door Les pros de la petite enfance.
Over 123 POUSSE
123 POUSSE werd in 2019 opgericht als antwoord op de verschillende problemen waarmee zelfstandigen, alleenstaande ouders en werkzoekende jonge ouders worden geconfronteerd. De sociale onderneming heeft tot doel de toegankelijkheid te waarborgen voor alle gezinnen, ongeacht hun samenstelling of dagelijkse uitdagingen. Dankzij de menselijke waarden van de onderneming blijven veel gezinnen niet in de kou staan en kunnen hun kinderen worden opgevangen via het mobiele kinderdagverblijf.
De sociale en solidaire economie vormt de basis van de onderneming, en dat was al het geval in 2019, toen het nog maar een projectje was … We zijn er trots op dat dit project tot stand is gekomen en dat we nu dagelijks vele gezinnen, maar ook lokale gemeenschappen en ondernemingen, ondersteunen bij hun specifieke uitdagingen rond de opvang en het welzijn van jonge kinderen. Gelezen op de website van 123 POUSSE
Parentale burn-out is een syndroom dat, volgens een internationale studie door de Université catholique de Louvain (UCL), 5 tot 10% van de Belgen treft, en voornamelijk vrouwen. Uitputting, verzadiging, verlies van plezier en distantiëring van de ouderrol zijn enkele van de eerste tekenen van dit syndroom. Er bestaan een aantal preventieve en curatieve hulpmiddelen voor ouders, zoals online platforms, evenementen, podcasts, enz. Maar op de eerste plaats kunnen ze terecht bij de hulplijn SOS Burn-out Belgique.
Parentale burn-out is een syndroom dat in opmars is en vooral westerse, individualistische landen treft. Over het algemeen duurt zo’n burn-out enkele maanden. Het mag niet verward worden met een (postnatale) depressie of de babyblues: bij een parentale burn-out gaat het volgens professionals over chronische stress van de ouder met een gebrek aan middelen om dit te compenseren. Voor ouders die verstrikt raken in de dagelijkse sleur, of alleenstaande ouders, is het moeilijk een stapje terug te zetten om een parentale burn-out te voorkomen. Op het internet vind je allerlei advies over voeding, slapen, vrijetijdsbesteding en het emotionele welzijn van kinderen. Experts adviseren je om de zaken op een rijtje te zetten en in plaats van zelf alle hooi op je vork te nemen, een beroep te doen op je omgeving, vrienden en familie om jezelf een pauze te gunnen. Maar bovenal moet je minder van jezelf eisen en aan de alarmbel trekken als je je uitgeput begint te voelen.
“Het gaat om een extreme uitputting in de ouderrol. Het gaat om ouders die zichzelf volledig leeg hebben gemaakt, die niets meer kunnen geven en die hun rol eigenlijk niet meer kunnen vervullen, ook al zijn ze daartoe verplicht,” legt ze uit. Helaas heeft België het ongelukkige voorrecht een van de landen ter wereld te zijn waar parentale burn-out het vaakst voorkomt.” Isabelle Roskam, moeder van vijf kinderen, heeft een doctoraat in de psychologische wetenschappen en is professor ontwikkelingspsychologie aan de Université catholique de Louvain.
Oorzaken van parentale burn-out
Parentale burn-out heeft allerlei oorzaken, maar ze hebben allemaal een kenmerkgemeen: een emotionele en/of fysieke overbelasting die groeit tot het ondraaglijk wordt. Het is wanneer je je kinderen zo goed mogelijk wil opvoeden, wanneer je een enorme verantwoordelijkheid op jezelf legt, wanneer je rollen combineert en alles goed wilt doen, dat de burn-out zich ontwikkelt. Volgens de experts zijn er verschillende oorzaken:
een van de belangrijkste oorzaken is een overvloed aan verantwoordelijkheden. Het is de opeenstapeling van taken die snel ondraaglijk kan worden. Vooral als het gepaard gaat met een intense mentale belasting;
onrealistische verwachtingen van ouders zijn een secundaire maar zeer actuele oorzaak. Veel ouders voelen zich verplicht om een niveau van perfectie na te streven dat bijna onhaalbaar is. Dit gevoel wordt opgewekt door de sociale druk die via sociale netwerken wordt gevoed. Dit kan leiden tot gevoelens van mislukking en frustratie;
een gebrek aan steun van de familie of sociaal isolement kunnen de situatie ook verergeren. Als een ouder niemand heeft om advies of hulp aan te vragen, neemt het risico op een parentale burn-out toe.
En dat kan ernstige gevolgen hebben. Daarom mag je het als ouder niet minimaliseren en moet je psychologische/psychotherapeutische hulp zoeken. Afhankelijk van het profiel en de behoeften van de ouder kan de zorg individueel of in groep worden verleend. Beide methoden hebben elk hun voordeel. In feite is het net zo belangrijk een parentale burn-out te voorkomen als te genezen. Eerstelijnsprofessionals (artsen, kinderartsen, kinderpsychiaters, verpleegkundigen en verloskundigen, opvoeders, maatschappelijk assistenten, gezinsbemiddelaars, coaches, enz.) spelen een belangrijke rol om uitgeputte ouders te identificeren. – Gelezen op de website van Burnout Parental
Een website voor ouders en professionals
Hoofdpagina van de website Burnout Parental
Isabelle Roskam en Moïra Mikolajczak, beiden moeder en professor aan de Université catholique de Louvain, richtten samen een website op. Daarop bieden ze nuttige, betrouwbare informatie voor ouders, naasten en professionals. De site bevat verschillende categorieën met de symptomen van parentale burn-out, een wetenschappelijk goedgekeurde diagnostische test en informatie over de oorzaak en gevolgen van het syndroom. Ook nieuws met betrekking tot parentale burn-out wordt gedeeld, zoals conferenties, lezingen en lijsten met opgeleide professionals. De twee doctoren in de psychologische wetenschappen beheren ook de website van het Training Institute for Psychology & Health waarop gecertificeerde opleidingen en online cursussen worden aangeboden aan professionals in de (geestelijke) gezondheidszorg en het onderwijs die zich willen specialiseren. Op de website Burnout Parental kunnen ouders een online test nemen om erachter te komen of ze een parentale burn-out hebben of er risico toe lopen. Heb ik een parentale burn-out?
Dit heeft veel te maken met de manier waarop we naar kinderen kijken, die veranderd is. In de loop van de twintigste eeuw zijn we het kind niet meer gaan zien als een verwaarloosbare entiteit, maar als een heilig wezen, wiens ontwikkeling en geluk in het middelpunt van alles moet staan en wiens belangen voorrang hebben op alle andere. Dit leidde als apotheose in 1989 tot het Internationaal Verdrag inzake de Rechten van het Kind. Als gevolg hiervan heeft Europa zelfs commissies opgericht om na te denken over wat een “goede ouder” inhoudt – Isabelle Roskam
Een tentoonstelling om het bespreekbaar te maken
Affiche van de tentoonstelling “Que du bonheur ? L’après naissance sans tabou”.
“Que du bonheur ? L’après-naissance sans tabou” is een tentoonstelling voor (toekomstige) ouders en professionals die met potentiële ouders werken, zoals opvoeders, psychologen, maatschappelijk assistenten en zorgpersoneel. Zoals we allemaal weten, kan elke ouder het moeilijk krijgen na de geboorte. De tentoonstelling bevat interactieve elementen zoals originele installaties, educatieve inhoud, getuigenissen en videofragmenten. Elke manier om ouders die het moeilijk hebben te steunen, is een goede manier. De tentoonstelling loopt van 9 mei tot en met 9 juni 2025 in B3 (Place des Arts 1, Luik). Een aantal aspecten wordt uitgelicht:
het fysieke: het post partum beïnvloedt je hele lichaam;
het psychologische: het post partum beïnvloedt je ziel;
de omgeving van de ouders: het post partum beïnvloedt je relatie tot anderen;
het sociopolitieke: het post partum beïnvloedt je relatie tot de wereld.
SOS Burn-out Belgique werd opgericht in 2022 en is een hulplijn voor informatie, links en adviezen, activiteiten en hulpmiddelen. Het is echter geen traditionele noodlijn. SOS Burn-out Belgique is erkend door het AVIQ en heeft tot doel de geestelijke gezondheid van alle medeburgers te bevorderen. Hiertoe biedt het duidelijke, praktische informatie over het syndroom (tekenen, symptomen, rechten en plichten) en professionele verwijzingen naar gespecialiseerde diensten. Sinds enige tijd biedt SOS Burn-out Belgique een herbronningsverblijf midden in de natuur aan mensen die uitgeput zijn of een burn-out hebben. Tijdens dit vierdaagse verblijf worden activiteiten georganiseerd door de vzw Therra waarbij de deelnemers in de natuur wordt ondergedompeld of simpelweg kunnen praten met lotgenoten.
Ter gelegenheid van de Internationale Dag van de Verloskundige zet Born in Brussels een belangrijke speler in de schijnwerpers: de International Confederation of Midwives (ICM). Dit jaar is het thema Midwives: Critical in Every Crisis (verloskundigen zijn essentieel in elke crisis). De campagne is een pleidooi voor hun cruciale rol en biedt naast online evenementen ook een toolkit die voor iedereen beschikbaar is. Zo wil de ICM verloskundigen en hun vaardigheden eren en benadrukken dat hun beroep al eeuwenlang en wereldwijd onmisbaar is.
“Oorspronkelijk waren verloskundigen personen die kennis over vrouwen hadden vergaard. Ze hielpen en ondersteunden vrouwen tijdens bevallingen. Vandaag is het een erkend beroep, hoewel het volgens sommigen nog aan erkenning ontbreekt. Verloskundigen volgen een vierjarige opleiding met theorie en praktijk om zich voor te bereiden op wat sommigen het mooiste beroep ter wereld noemen. Daarnaast moet de verworven kennis worden aangevuld met menselijke kwaliteiten zoals geduld, empathie, luistervaardigheid, welwillendheid, teamgeest, aanpassingsvermogen, besluitvorming, observatie en veelzijdigheid. Koppels die een kind verwachten begeleiden en mama’s tijdens de verschillende fasen van het moederschap opvolgen behoren tot de bekendste taken van een verloskundige. Verloskundigen werken in verschillende omgevingen, zoals kraamafdelingen, eenheden voor hoogrisicozwangerschappen, bij patiënten thuis, in centra voor gezinsplanning, in medische huizen of zelfs voor hulporganisaties. Ze kunnen zowel als zelfstandige als in loondienst werken en hebben vaak een variabel uurrooster (met nacht- en weekendwerk). Het is een job die veel zelfopoffering vereist maar ook een enorm positieve impact heeft.
“In het geval van een crisis zijn wij een van de eersten die ingrijpen”
Verloskundigen spelen een essentiële rol tijdens crisissen en door ervoor te zorgen dat gezondheidszorgsystemen in staat zijn de gezondheid en rechten van alle gemeenschappen te beschermen, zelfs in de moeilijkste situaties. Ze werken samen met de gemeenschappen waarin ze leven en hebben het vertrouwen van de mensen die ze helpen. Bij door een crisis veroorzaakte complicaties zoals seksueel geweld, zwangerschapsverlies en seksueel overdraagbare aandoeningen zijn ze een van de eersten die ingrijpen, levensreddende zorg bieden met minimale middelen, essentiële middelen verdelen en zorgcontinuïteit garanderen.” Sandra Oyarzo Torres, voorzitter van de ICM.
Waarom dit thema?
Officiële poster van de IDM (Internationale Confederatie van Verloskundigen)
Zoals we tijdens de COVID-19-crisis hebben gezien, zijn de (para)medische beroepen inderdaad essentieel. Elke crisis brengt een tsunami aan uitdagingen met zich mee. Verloskundigen zijn daarbij onmisbaar, want ze zijn vertrouwenspersonen, ondersteunen het gezondheidssysteem met hun deskundigheid en verlenen tot 90% van de gezondheidsdiensten (op seksueel, reproductief, maternaal en neonataal vlak), zelfs tijdens crises. Zoals de ICM op haar website aangeeft, volbrengen verloskundigen immers een aantal cruciale taken:
zorgen voor veilige bevallingen en pre- en postnatale zorg verlenen;
anticonceptie geven, uitgebreide abortuszorg verlenen en zorg toedienen aan slachtoffers van gendergerelateerd geweld;
borstvoeding bevorderen en ervoor zorgen dat pasgeborenen veilige, schone en betrouwbare voeding krijgen;
gemeenschappen voorlichten en voorbereiden door de nodige kennis en hulpmiddelen te geven om veilig en gezond te blijven in noodsituaties.
