Ken je de kangoeroethon al? Dat is een huid-op-huidmarathon die elk jaar plaatsvindt in neonatale intensivecareafdelingen over de hele wereld. Dit evenement, dat midden mei plaatsvindt, is overgewaaid uit Canada en is bedoeld om de eenvoudige maar revolutionaire kangoeroemethode te promoten. In België nemen verschillende ziekenhuizen deel aan de kangoeroethon, die mensen, warmte en verbinding centraal stelt in de zorg.

Heel wat wetenschappelijke onderzoeken hebben het nut aangetoond van de instinctieve reflex om je baby dicht bij je te houden, huid op huid, zodra hij geboren is en ook zo veel mogelijk daarna. Huid-op-huidcontact wordt ook aanbevolen door de WGO. Volgens het UMC Sint-Pieter sluit zijn deelname aan de kangoeroethon aan bij zijn zorgfilosofie, die de mens centraal plaatst en streeft naar zero separation.

“Ook na een keizersnede of bij een verblijf op neonatologie wordt er alles aan gedaan om fysiek contact tussen ouders en hun baby mogelijk te maken.”

Een Canadees concept

De kangoeroethon ontstond in 2018 in Quebec op initiatief van zes universitaire ziekenhuizen, met de steun van de Fondation de l’Ordre des infirmières et infirmiers du Québec (OIIQ). Ze hadden zich laten inspireren door een eerder initiatief van het Sunnybrook-ziekenhuis in Toronto. Het doel was om huid-op-huidcontact bij neonatale intensive care te bevorderen door ouders aan te moedigen om hun baby zo veel mogelijk op hun borst te leggen. Die aanpak is gebaseerd op de kangoeroemethode, die in de jaren zeventig werd ontwikkeld in Bogotá en waarvan de vele voordelen voor de gezondheid en de ontwikkeling van baby’s intussen erkend zijn. Sindsdien waaide de kangoeroethon over naar andere landen, waaronder België, waar ziekenhuizen zoals het Brusselse UMC Sint-Pieter elk jaar meedoen.

Kangoeroethon: een langdurige en begeleide ervaring

Tijdens de volledige kangoeroethon moedigen de medische teams ouders aan om elke dag zo lang mogelijk huid-op-huidcontact te hebben met hun baby, vanaf de geboorte tot het ontslag uit het ziekenhuis, maar ook daarna. De ouders kunnen gebruikmaken van draagdoeken en draagzakken. Er wordt ook begeleiding aangeboden, zodat iedereen zich goed kan voelen bij deze methode. Huid-op-huidcontact is niet alleen maar een techniek. Het is een moment van samenzijn waarin de natuurlijke vaardigheden van ouders worden erkend en tedere zorg wordt geboden aan baby’s die vaak kwetsbaar, prematuur of in het ziekenhuis opgenomen zijn.

En als de ouders niet kunnen … nemen babyknuffelaars het over

Soms kunnen ouders om medische, sociale of persoonlijke redenen niet zo vaak bij hun baby zijn als ze zouden willen. Gelukkig zijn er dan vrijwilligers die een belangrijke maar weinig bekende rol opnemen: de babyknuffelaars. Deze mannen en vrouwen zijn opgeleid door ziekenhuisteams en schenken hun tijd, tederheid en rust om baby’s in het ziekenhuis te dragen, te kalmeren, te wiegen en te knuffelen. Ze vervangen de ouders niet, maar helpen om de menselijke band in stand te houden die essentieel is voor de ontwikkeling van de baby, tot de ouders het weer kunnen overnemen. De vzw Les Câlineurs de bébés is al actief in verschillende Brusselse ziekenhuizen, waaronder het Kinderziekenhuis, het UMC Sint-Pieter en het Delta-ziekenhuis. Hun aanwezigheid helpt de stress van pasgeborenen te verminderen en hun fysieke stabiliteit te verbeteren. Ze bieden zorgzaam menselijk contact in een levensfase waarin elke minuut van tederheid telt.

Verbindende geneeskunde

De kangoeroethon, huid-op-huidcontact, babyknuffelaars, … het sluit allemaal aan bij dezelfde visie: die van verbindende geneeskunde, gebaseerd op tederheid, vertrouwen en aandacht voor de andere. Deze geneeskunde doet meer dan het lichaam helen, ze heeft ook aandacht voor de eerste levensdagen en de emoties en relaties. Door huid-op-huidcontact en de vele variaties daarop te ondersteunen, onderschrijven ziekenhuizen zoals het UMC Sint-Pieter de volgende overtuiging:

“Menselijke warmte is zorg op zich. Het kost niets, maar verandert alles.”

De nieuwste langspeelfilm van de gebroeders Dardenne, Jeunes mères (Jonge moeders), is vanaf 4 juni te bewonderen op het witte doek. Die film ging aan de haal met de prijs voor het beste scenario op het Filmfestival van Cannes. Hij gunt de kijker een aangrijpende blik in het dagelijkse leven van vijf tienermoeders die in een moeder-kindhuis verblijven: Jessica, Perla, Julie, Ariane en Naïma. Elk van hen probeert op haar eigen manier een toekomst voor zichzelf op te bouwen, ondanks vele obstakels: kansarmoede, isolement, een gebroken gezin … Het team van Born in Brussels woonde gelijktijdig met de première in Cannes een voorvertoning van de film bij in UGC Gulden Vlies en kwam met een knoop in de maag terug buiten.  

Door deze jonge vrouwen in de kijker te zetten, werpt de film een heldere en diepmenselijke blik op de vaak onzichtbare realiteit van moeders in een kwetsbare situatie. De film die officieel geselecteerd werd voor het Filmfestival van Cannes 2025 kenmerkt een nieuwe fase in de sociaalrealistische cinema die de gebroeders Dardenne brengen, waarbij zorgvuldig gekozen woorden hand in hand gaan met een sobere regie. Abortus, adoptie, partnergeweld en verslavingen komen in de film aan bod … Maar bovenal gaat de film over de onweerstaanbare drang om te leven en lief te hebben.

Tussen elkaar helpen, de moed verliezen en blijven hopen in

Jeunes mères kan rekenen op straffe jonge actrices zoals Babette Verbeek, Elsa Houben en Janaina Halloy Fokan. Hun vertolkingen laten de film zweven tussen tederheid en onverbiddelijkheid.  Het verhaal speelt zich af in een moeder-kindhuis, een collectieve structuur waarin alles vatbaar is voor verandering, en toont – zonder klef of karikaturaal te worden – hoe de jonge vrouwen elkaar helpen en soms de moed verliezen, maar altijd blijven hopen. Dit is een mozaïekfilm, wat zeldzaam is voor de gebroeders Dardenne. Daarin ontdekken we niet alleen de gebreken en de woede van de piepjonge moeders, maar ook hun onverzettelijke dromen.

Een aangrijpende film over een bikkelharde realiteit

Vanaf de eerste beelden grijpt de film je naar de keel en laat hij je niet meer los tot de eindgeneriek. De gezichten van de jonge vrouwen en hun lotsbestemming spoken nog dagenlang door je hoofd. Hun rauwe en pakkend realistische acteerprestaties geven, zonder te oordelen, een inkijk in een maatschappelijk fenomeen dat wijdverspreider is dan men denkt: erg jonge vrouwen die zwanger of net bevallen zijn, terwijl ze zelf eigenlijk nog kind zijn. Gelukkig voor hen zijn er de moeder-kindhuizen, waar professionals hun hulp, ondersteuning en troost kunnen bieden in een wereld die hen niet accepteert of zelfs veracht.

Moeder-kindhuizen in Brussel

Het realisme van de film is gebaseerd op de moeder-kindhuizen in Brussel (en elders), waarvan sommige dagelijkse opvang bieden aan zwangere vrouwen of alleenstaande moeders. Deze plekken bieden bescherming en begeleiding aan mensen die geen andere keuze hebben, en helpen hen een stabiel en waardig leven op te bouwen.

• In Ukkel verstrekt het Maison de la mère et de l’enfant begeleid onderdak voor vrouwen met kinderen van 0 tot 6 jaar oud, om hen te helpen hun leven terug op de rails te krijgen aan de hand van psychosociale begeleiding.
• In Sint-Pieters-Woluwe richt het moeder-kindhuis Le Chant d’Oiseau zich specifiek op het creëren van een sterke band tussen moeder en kind, die vaak beschadigd is door een chaotische levensloop.
• Tot slot is er in Anderlecht het Maison Parenté, gerund door de vzw Spullenhulp. Daar kunnen zowel moeders als kinderen hun vertrouwen herwinnen, zelfredzamer worden en waardig groeien in hun rol.  Het Born in Brussels-team ging er enkele jaren terug op bezoek om beter te begrijpen hoe zo’n tehuis werkt (artikel in het Frans).

Deze hartverscheurende driedelige Britse serie volgt het hindernissenparcours van een homokoppel dat wil adopteren. Hoewel Lost Boys & Fairies tegelijkertijd ontroerend, grappig, innemend is én naar de keel grijpt, blijft de serie erg hoopvol. Zet je schrap en laat je meeslepen in de wereld van Andy en Gabe, een rollercoaster van glitters en harde realiteit. De serie is noodkreet voor alle “niet-standaardkoppels” die een kind willen adopteren.

Hier bij Born in Brussels worden vaak in de kijker gezet. Homo-ouderschap kwam al meermaals aan bod en de mogelijkheden voor adoptie staan op verschillende pagina’s van onze site. In Lost Boys & Fairies wordt de hele procedure, met de talloze moeilijkheden die eruit voortvloeien, bewonderenswaardig goed in scène gezet. We krijgen een psychologisch inzicht in de personages en hun twijfels en trauma’s, maar ook hun vastberadenheid om koste wat het kost hun overvloed aan liefde te delen …

→ De driedelige serie is sinds begin mei gratis te bekijken op het platform Auvio

Blijven geloven en overtuigen

Andy (Andrew) en Gabriel (Gabe) zijn al acht jaar samen en willen een kind adopteren. De ene is accountant en de andere dragqueen (en kostuumontwerper). De eerste aflevering begint in de woonkamer van de twee hoofdpersonages, die – alleen of met zijn tweeën – volop in gesprek zijn met de maatschappelijk assistent die hun adoptieaanvraag behandelt. Zij moet beoordelen of ze geschikt zijn om een kind te verwelkomen en of ze daarvoor aan de nodige criteria voldoen. Vooral een van de aspirant-papa’s is aan het woord. Hij drukt zich voorzichtig uit om in een goed blaadje te staan bij de autoriteiten, maar in flashbacks ziet de kijker herinneringen uit Gabes echte leven. Het is duidelijk dat niet alles rozengeur en maneschijn was en dat de uitdagingen van homo zijn erg aanwezig waren. Op de vraag “Waarom wil je adopteren?” antwoordt de jongeman nuchter: “Ik denk dat we veel kunnen bieden als ouders.” Maar hier volgt wat hij echt wilde zeggen en wat we eerst te horen krijgen, als in een parallelle werkelijkheid:

Ik wil adopteren omdat ik al die jonge mensen plezier zie maken zoals ik vroeger, maar ik kan het gewoon niet meer. Omdat ik genoeg heb van al die banaliteiten en nachten werken. Omdat alle mannen van mijn leeftijd kinderen lijken te hebben. Omdat ik zielsveel van Andy hou en dit hem gelukkig zal maken. Maar bovenal wil ik adopteren omdat ik denk dat het me een veel vriendelijker, toleranter en geduldiger persoon zal maken … minder boos, minder verbitterd. Eindelijk gedwongen om volwassen te worden en voor iemand anders te zorgen. Ik moet eindelijk eens wakker worden uit mijn jongensdroom, hoe gewond, wispelturig en schattig de jonge Gabe ook is.”

Twijfels en hindernissenparcours

De hele serie lang worden Gabe en Andy geplaagd door twijfels over zichzelf, elkaar en de wereld in zijn geheel. De procedure is lang en beproevend, maar geeft ze de kans met bepaalde trauma’s om te gaan, critici (zoals Gabes vader) te confronteren, zichzelf de juiste vragen te stellen enzovoort. Op een bepaald moment gaan ze naar een soort speeddatingbijeenkomst voor ouders en kinderen die soms al jarenlang wachten op adoptie. De twee aanstaande papa’s hebben vrijwel meteen een klik met een van hen, ook al voldoet het kind aan geen van de vooraf gestelde criteria van het stel. En dan begint pas het hindernissenparcours, dat hen meesleept in een emotionele wervelwind.

Adoptie door koppels van hetzelfde geslacht in België

De serie speelt zich af in Engeland, dat zijn eigen voorwaarden heeft voor adoptie. Hier in België zijn er ook wettelijke bepalingen waardoor koppels van hetzelfde geslacht samen een kind kunnen adopteren. Deze ouders hebben dezelfde banden, rechten en plichten ten opzichte van hun kind als andere ouders. Wanneer een lesbisch koppel donorinseminatie gebruikt, noemt men dit intrafamiliale adoptie. Als een koppel van hetzelfde geslacht een kind wil adopteren zonder biologische band, is de situatie echter ingewikkelder. Net als heteroseksuele koppels moeten ze de wettelijke procedure volgen bij de bevoegde Brusselse autoriteit. Internationale adopties door koppels van hetzelfde geslacht zijn in België erg zeldzaam. In de landen van herkomst van de kinderen kan men namelijk terughoudend zijn tegenover deze vorm van adoptie.

→ Lees onze pagina over homo-ouderschap.

Aangepaste voeding voor zuigelingen met koemelkeiwitallergie wordt vanaf 1 juni 2025 gedeeltelijk terugbetaald in België. Dat heeft het kabinet van de minister van Volksgezondheid, Frank Vandenbroucke, aangekondigd. Voor veel gezinnen die worden geconfronteerd met aanzienlijke extra kosten in de eerste levensweken van hun kind is die langverwachte maatregel erg welkom.

Elk jaar wordt bij ongeveer 4.800 baby’s in België koemelkeiwitallergie vastgesteld. Dat maakt de voedselallergie tot een van de meest voorkomende bij kinderen jonger dan drie jaar. Mogelijke symptomen zijn spijsverterings-, huid- of ademhalingsproblemen. Het is dan ook essentieel om speciale melk zonder koemelkeiwitten te gebruiken.

Hoge kosten voor gezinnen

Kinderen met deze allergie kunnen geen klassieke babyvoeding verdragen. Ze hebben aangepaste voeding nodig die intensief gehydrolyseerd is. Dat betekent dat de eiwitketens in stukken zijn geknipt om allergische reacties te voorkomen. Die producten kunnen veertig euro per doos kosten, maar werden tot nu toe niet vergoed, behalve in de meest ernstige gevallen waarbij kunstvoeding op basis van aminozuren nodig is. Vanaf juni wordt intensief gehydrolyseerde kunstvoeding voor de helft terugbetaald. Bovendien zal de prijs begrensd worden op twaalf euro per doos, zodat het verschil met de gemiddelde prijs van standaardbabymelk verkleint.

“Elke baby zou zonder pijn en last moeten kunnen eten. Elke baby, en elke ouder, heeft recht op betaalbare zorg.” Dat schrijft minister van Volksgezondheid Frank Vandenbroucke op zijn Facebookpagina.

Hoe krijg je die terugbetaling?

De terugbetaling zal niet automatisch plaatsvinden. Dit moet je kunnen voorleggen:

• de diagnose van een arts-specialist (kinderarts, allergoloog, enz.);
• het bewijs van regelmatige medische controles die aantonen dat dit aangepaste dieet nodig blijft.

Die laatste voorwaarde dient om ervoor te zorgen dat de hulp daadwerkelijk terechtkomt bij allergische kinderen en om buitensporige of onterechte voorschriften te vermijden.

De dagelijkse zorgen van getroffen ouders worden gehoord

Deze maatregel is een aanzienlijke hulp voor veel gezinnen die, naast de stress in verband met de gezondheid van hun baby, vaak kampen met geldzorgen. Het is ook een symbolische erkenning van de vaak onopgemerkte moeilijkheden waarmee ouders van allergische kinderen worden geconfronteerd: talrijke consultaties, rusteloze nachten en moeizame dieetpogingen. De regering reageert op die reële behoefte door gerichte sociale steun te bieden zodat de kosten in verband met de gezondheid van kinderen niet langer een belemmering vormen voor een evenwichtige ontwikkeling.

Ter gelegenheid van Wereldgezondheidsdag, op 7 april 2025, lanceert de Wereldgezondheidsorganisatie (WGO) een jaarcampagne met als slogan “Healthy beginnings, hopeful futures“. Met dit initiatief roept de organisatie regeringen en zorgprofessionals op om meer te doen om vermijdbare overlijdens van mama’s en baby’s te voorkomen en om meer aandacht te besteden aan het welzijn van vrouwen op de lange termijn. Het hele jaar door zullen de WGO en haar partners, net als Born in Brussels, hulpmiddelen en aanbevelingen delen om vrouwen in elke fase van hun zwangerschap te begeleiden, tot en met de postnatale periode.

De gezondheid van mama’s en baby’s vormt de basis van het welzijn van gezinnen en gemeenschappen en garandeert een betere toekomst voor iedereen”, benadrukt de WGO in een Engelstalig persbericht.

Born in Brussels is een overheidswebsite (en valt onder Vivalis) met informatie en hulpmiddelen over alle aspecten van het ouderschap, van bij de kinderwens tot de eerste duizend dagen. De focus ligt op perinatale gezondheid en vrouwen, maar je vindt er ook informatie over (aanstaande) ouders en hun pasgeborene. Kortom: Born in Brussels helpt hen hun draai te vinden in hun nieuwe rol als ouder. De thema’s zijn onder andere de gezondheid van mama’s tijdens de zwangerschap, verontreinigende stoffen en hormoonontregelaars, vaccinatie, perinatale geestelijke gezondheid, enz.

Gezondheid van zwangere vrouwen

Een kind verwachten is voor mama’s zowel fysiek als mentaal belastend. Negen maanden lang bereiden ze zich grondig voor op de bevalling. Maar hoe komen ze die periode door op een lichamelijk en geestelijk gezonde en evenwichtige manier? Bepaalde gewoonten kunnen schadelijk zijn voor de baby en moeten dan ook zoveel mogelijk worden vermeden tijdens de zwangerschap. Born in Brussels maakt aanstaande mama’s wegwijs met allerlei tips en organisaties waar ze terecht kunnen, onder andere in artikels over stress verminderen, gebitsverzorging en roken tijdens de zwangerschap, ouderschap en drugsverslaving, enz.

Baby’s beschermen tegen hormoonontregelaars

Zwangere vrouwen, baby’s en jonge kinderen behoren tot de meest kwetsbare groepen voor de effecten van hormoonontregelaars. En die zitten in vrijwel alles: voeding, babyflesjes, kleren, speelgoed, muurbekleding, fopspenen, luiers, aankleedkussens, cosmetica, keukengerei, enz. Helaas is de internationale regelgeving over de aanwezigheid van die chemische stoffen in alledaagse producten nog niet streng genoeg. Born in Brussels wijdde een hele pagina aan wat je moet weten om je zo goed mogelijk te beschermen.

Het belang van vaccins

Vaccins zorgen er al jarenlang voor dat bepaalde ziekten met ernstige gevolgen, zoals poliomyelitis, in de meeste landen zijn uitgeroeid. Vaccins verbeteren niet alleen overal ter wereld onze gezondheid, ze beschermen baby’s en jonge kinderen ook tegen bepaalde microben terwijl hun immuunsysteem nog in ontwikkeling is. Kinderen zijn tussen de leeftijd van twee maanden en twee jaar namelijk erg kwetsbaar. In het algemeen worden vaccinaties tot zes jaar uitgevoerd door een (kinder)arts of verloskundige en het consultatieteam van Kind en Gezin of het ONE (Office de la Naissance et de l’Enfance). Bovendien krijgen baby’s dankzij vaccinaties tijdens de zwangerschap antilichamen van hun mama. Zo kunnen ze zich gedurende een paar weken verdedigen, nog voor hun eerste vaccinatie, waardoor zeer ernstige complicaties kunnen worden voorkomen. Praat erover met je arts.

→ Lees meer over vaccinatie

Perinatale geestelijke gezondheid

In het dossier over perinatale geestelijke gezondheid vind je informatie over de rol van professionals uit die sector en waar je hen kan raadplegen, maar je leest er vooral welke psychologische problemen mama’s – en ouders in het algemeen – tijdens de perinatale periode kunnen ervaren. Born in Brussels schreef het dossier in samenwerking met Bru-Stars (het Brussels Netwerk Geestelijke Gezondheid voor Kinderen en Jongeren) om iedereen, zowel (toekomstige) ouders als professionals uit de Brusselse perinatale sector, op­hel­de­ring te ge­ven over dat gevoelige thema. Dit zijn enkele van de belangrijkste onderwerpen:

• Ik ben zwanger en heb hulp nodig
• Moeilijkheden met mijn baby
• Partnergeweld
• Overlijden van een baby of jong kind
• Ouderschap en middelengebruik
• Professionals uit de perinatale sector in Brussel
• Overzicht van actoren in de perinatale geestelijke gezondheidszorg in Brussel

Gedeeld door Sofia Douieb