Meer dan duizend mensen kwamen op woensdag 22 november samen in Brussel om hun ongenoegen te uiten over het gebrek aan financiële middelen en personeel in de sector van de kinderopvang. Met die actie wilden ze een hoger loon eisen en de afnemende belangstelling voor het beroep van kinderverzorger aan de kaak stellen, wat onvermijdelijk een tekort aan arbeidskrachten met zich meebrengt. Zowel de privé- als de overheidssector hebben het moeilijk en vragen om hulp.

Ze staan daarin lang niet alleen. Sinds begin dit jaar protesteren de verschillende commerciële en non-profitsectoren regelmatig. De professionals in de sector van de kinderopvang blijven zich inzetten om gehoord te worden en hun situatie te verbeteren. Ondanks de goede sfeer en de kleurrijke ballonnen die ze aan de hoofdzetel van de Federatie Wallonië-Brussel de lucht in lieten, leken de demonstranten van 22 november schoon genoeg te hebben van de desinteresse van onze regering.

Herwaardeer het beroep

Sinds de COVID-19-crisis worden een groot aantal beroepen als essentieel beschouwd. Het beroep van kinderverzorger, dat voornamelijk door vrouwen wordt uitgeoefend, staat in de lijst van cruciale sectoren en essentiële diensten (lijst op de website van de Algemene centrale van het ABVV), wat gerechtvaardigd is. Op een jong kind passen, is immers niet gemakkelijk, maar wat als je er alleen voor staat en zeven kinderen onder je hoede hebt? Om nog maar te zwijgen van de vele andere taken die tijdens een werkdag moeten worden uitgevoerd.

Eén ding is zeker: kinderverzorger worden is niet meer zo aantrekkelijk als vroeger en de belangstelling voor dat prachtige beroep lijkt nog af te nemen. De opleiding tot kinderverzorger werd vroeger in het middelbaar beroepsonderwijs gegeven, maar wordt sinds kort in bepaalde scholen als een professionele bachelor aangeboden. Dat zou onder andere een goede manier kunnen zijn om het beroep te beschermen en vooral nieuw leven in te blazen door de verloning aantrekkelijker te maken.

Er zijn veel vacatures, maar weinig belangstelling. Het aantal kandidaten dat reageert op een oproep is laag.
“Per vacature ontvangen op een maand tijd hoogstens vier of vijf cv’s. We hopen dus op aanzienlijke inspanningen, niet alleen door de erkenning van het beroep als knelpuntberoep, maar ook in de vorm van hele reeks maatregelen”, verduidelijkte Violaine Herbaux, voorzitter van het Office de la Naissance et de l’Enfance, tijdens het journaal van de RTBF.

Personeelstekort

Een plekje vinden in een kinderdagverblijf is soms een echte lijdensweg die heel wat geduld en doorzettingsvermogen van ouders vergt. In die context lanceerde Bénédicte Linard, de minister die in de Federatie Wallonië-Brussel bevoegd is voor jonge kinderen, in 2022 het Plan Cigogne om te zorgen voor bijna 575 nieuwe plaatsen in kinderdagverblijven in Brussel. Om die belofte na te komen, nieuwe ouders te helpen en kinderdagverblijven meer middelen te geven, is een enorme wervingscampagne voor kinderverzorgers nodig. Het aantal betogingen dat sinds het begin van het jaar is gehouden, toont immers aan dat de sector het moeilijk heeft en met een nijpend personeelstekort kampt.

Cathy Marcil, al twintig jaar kinderverzorger en vakbondsafgevaardigde bij de afdeling van de BBTK in La Louvière, uitte haar ongenoegen in een interview met RTL info: “We hebben extra handen nodig. De normale verhouding in kinderdagverblijven is één kinderverzorger per zeven kinderen. In werkelijkheid is dat, door afwezigheden door ziekte of burn-out, lang niet het geval. Soms moeten we in ons eentje voor veertien of meer kinderen zorgen.”

Te weinig erkenning

Naast het permanente personeelstekort door de lage belangstelling voor het beroep, afwezigheden door ziekte of kinderverzorgers die de sector verlaten, krijgen de werknemers ook te weinig erkenning. Corine Leire, al 37 jaar kinderverzorger, zei daarover aan RTL info: “Ik denk dat we aan het eind van ons Latijn zijn, we zijn het kotsbeu. We krijgen te weinig erkenning voor ons werk, we hebben een adempauze nodig. We gaan helemaal geradbraakt met pensioen, het is fysiek zwaar werk.”
Het is een veeleisend beroep en de eisen van de werknemers in de sector zijn duidelijk. Toch is er onvoldoende ondersteuning en zijn de middelen beperkt.

Social.Brussels (Sociaal Brussel – Bruxelles Social) is een tweetalige referentiesite die een overzicht biedt van de welzijns- en gezondheidsdiensten die beschikbaar zijn in het Brussels Gewest. Brusselaars kunnen er voortaan een eigen sociale kaart aanmaken en een persoonlijk overzicht opstellen. De toegang tot de hulp- en zorginstellingen is eenvoudig en op elk moment beschikbaar.

De organisatie Sociaal Brussel, die dertig jaar ervaring heeft, stelt een groot aantal vrij toegankelijke gegevens ter beschikking om opzoekingen over welzijn en gezondheidszorg voor de bewoners van Brussel te vergemakkelijken. De interactieve kaart biedt een virtuele toegang tot Franstalige en Nederlandstalige hulporganisaties en -diensten, maar inmiddels zijn er ook nieuwe functies beschikbaar op het gezondheidsportaal.

Welke nieuwe functies ?

De nieuwe functies van de website werden ingevoerd op initiatief van de werkgroep Toegang tot rechten, opgericht door het kabinet van minister Alain Maron (bevoegd voor Welzijn en Gezondheid). Ze zijn het resultaat van het werk van actoren in het veld.

Nieuwe functies die beschikbaar zijn via het “MY BRUSO”-account (online persoonlijk overzicht) zijn bijvoorbeeld:

– een lokale en/of thematische sociale kaart op maat

– een gepersonaliseerd sociaal overzicht met de mogelijkheid om actuele overzichten te delen

– identificatiefiches van organisaties of lijsten van organisaties die afgedrukt kunnen worden Het hele systeem is ontworpen om het mensen zo gemakkelijk mogelijk te maken om hulp en zorg te vinden.

Sociaal Brussel biedt video’s en handleidingen aan zodat iedereen optimaal gebruik kan maken van de beschikbare tools: https://sociaal.brussels/page/a-propos-de-la-carte-sociale.

Directe toegang tot de perinatale sector 

Op dit moment zijn er meer dan 630 rubrieken op de website van Sociaal Brussel, waarin het aanbod aan welzijns- en gezondheidsorganisaties en -diensten in het Brussels Hoofdstedelijk Gewest wordt voorgesteld en geïnventariseerd. De rubrieken zijn georganiseerd in een boomstructuur en onderverdeeld in twintig activiteitensectoren, zoals jonge kinderen (0-3 jaar), eenoudergezinnen, geestelijke gezondheid, gelijkheid en diversiteit, gezondheidspromotie en personen met een handicap (Sociaal Brussel – Bruxelles Social).

Wat doet Sociaal Brussel precies ?

Sociaal Brussel is een virtuele tool voor professionals, netwerken, platformen, onderzoeksinstellingen en lokale en regionale politieke vertegenwoordigers in de welzijns- en gezondheidssector in het Brusselse Gewest.

De website bevat meer dan 4.100 Franstalige en Nederlandstalige adressen in de welzijns- en gezondheidszorg, informatiefiches, een interactieve kaart, tools om gegevens te exporteren en de mogelijkheid om een persoonlijk overzicht aan te maken. Het is voortaan ook mogelijk om een identificatiefiche van een organisatie of een lijst van organisaties af te drukken volgens een aantal parameters die ingesteld kunnen worden.

→ Bezoek de website van Sociaal Brussel : Sociaal Brussel – Bruxelles Social

Voor (toekomstige) ouders is het plotse overlijden van hun baby een onbeschrijflijke schok. Een trauma waarvan je moet herstellen en waar je als koppel mee moet leren leven. Maar hoe? Volgens de definitie van de Wereldgezondheidsorganisatie is er sprake van perinataal verlies wanneer een baby overlijdt tussen de 22e week van de zwangerschap en de zevende dag na de geboorte. In het tv-programma “Ça commence aujourd’hui” vertelt Samantha hoe complex het is om met het verlies van je baby om te gaan en hoe moeilijk het is om de fase van het overlijden te boven te komen.

Als je te weten komt dat je mama of papa gaat worden, razen er een heleboel emoties door je heen. Maar niets kan je echt voorbereiden op de ervaring om leven te schenken. En nog minder op een confrontatie met de dood. Bij prenataal verlies kan het om verschillende situaties gaan. Prenataal overlijden is meestal accidenteel. Het kan een miskraam zijn of de foetus kan overlijden in de baarmoeder. Samantha verloor haar baby aan het einde van haar zwangerschap, in de 38e week.

Ontmoeting tussen leven en dood

Samantha, die haar verhaal vertelt in het programma “Ça commence aujourd’hui” op France 2, woont sinds 2011 samen met Maxime.  Ze maken moeilijke tijden door, maar hun liefde overwint alles. In 2017 vraagt Samantha Maxime ten huwelijk en een paar jaar later is ze zwanger van hun eerste kindje. Ze geniet met volle teugen van haar eerste zwangerschap en wacht ongeduldig op de komst van hun zoontje. “Het was de perfecte zwangerschap. Ik had zelfs het geluk dat ik elke maand een echo kreeg. Voor de uitgerekende datum had ik een laatste consultatie. De vroedvrouw zei dat ik veel vruchtwater had, maar dat voor de rest alles in orde was. Ze zag verder niets vreemds en ik ging rustig naar huis. De volgende ochtend gebeurde er iets vreemds, ik voelde dat mijn baby helemaal niet meer bewoog. Ik maakte me op dat moment geen zorgen, ik dacht, ik ben 38 weken zwanger, het is bijna tijd, misschien kan hij niet meer bewegen, misschien heeft hij niet veel plaats meer.”

Slecht nieuws van de arts

Het is aanbevolen dat toekomstige mama’s tijdens hun zwangerschap opgevolgd worden door een gynaecoloog die ontwikkeling van de baby in de baarmoeder volgt. Door regelmatige controles met echografieën kunnen eventuele afwijkingen in verband met de foetus vastgesteld worden. Als de arts een probleem vaststelt, zoals een misvorming, een hoog risico op miskraam of overlijden van de foetus, moet hij of zij dat aan de toekomstige ouders vertellen. En dat veroorzaakt een schok bij de ouders. “Toen ik in het ziekenhuis aankwam, zei de gynaecoloog: ‘Wel, waar heeft hij zich verstopt?’ Ik antwoordde dat hij zich niet kon verstoppen, omdat ik 38 weken zwanger was. En zonder enige uitleg zei ze ‘het spijt me’. Toen gingen de artsen Max halen. Hij wist toen nog niets. Ik moest het hem vertellen. Ik zei hem: ‘Het is voorbij’. En toen ik dat zei, besefte ik het nog niet. Ik kon niet vatten wat er aan de hand was. Vanaf dat moment leek het alsof mijn hersenen uitgeschakeld waren. Ik liet alles gewoon over me heen komen,” vertelt Samantha tijdens de uitzending.

Hoe ga je om met dit verlies ?

De mededeling van de arts maakt uiteraard een heleboel emoties los bij de ouders, zoals woede, schaamte, verdriet of schuldgevoel. Het verlies verandert alles en ze moeten een manier vinden om ermee om te gaan. De mama en de papa ervaren deze schok op meerdere vlakken. Want een deel van jezelf verliezen, soms zelfs zonder het kleine wezentje te kunnen ontmoeten, of bevallen van een dode baby, is een traumatische ervaring.

De rouwverwerking bij de vrouw gebeurt vooral psychologisch en lichamelijk, met het fysieke herstelproces. Haar lichaam draagt sporen van het verlies van de baby. Voor de man zal het belangrijk zijn om sterk te lijken en zijn partner te steunen tijdens dit prenatale rouwproces.

Prenataal verlies kan een koppel heel erg onder druk zetten. Bij sommige ouders leidt dat tot een breuk, terwijl anderen net dichter bij elkaar komen door deze pijnlijke ervaring. Dat was het geval bij Samantha en Maxime. Ze zijn hun verlies samen te boven gekomen en geloven dat er nu een ster is die over hen waakt. Samantha vertelt: “De twee weken daarna waren we net robots, we lieten alles over ons heen komen. Maar een paar maanden later ontdekte ik dat ik opnieuw zwanger was. Dit keer verloopt alles perfect.”

Ondersteuning is belangrijk

Na de schok van het verlies is het koppel kwetsbaar en soms geïsoleerd. Op zo’n moment is het belangrijk om goed omringd te worden door familie of vrienden.

Als het isolement te zwaar begint te wegen, kunnen ouders geholpen worden door discussiegroepen op sociale netwerken. Daar kunnen ze praten met andere ouders die hetzelfde trauma hebben meegemaakt.

In Brussel zijn er zelfhulpgroepen voor ouders met een verlieservaring. Verenigingen verwijzen naar hen door. De groepen worden beheerd door professionals of vrijwilligers die soms zelf ook een verlies hebben geleden. Rouwende ouders die hun ervaring willen delen, kunnen steun putten uit die forums. Hier zijn een aantal links naar verenigingen en initiatieven waar je terecht kan:

• Sociaal Brussel
• Le chien vert (Mizuko) 
• Berrefonds
• Les “Mère Veilleuses”
• Zonder jou. . Perinatale rouw

Texte : Samuel Walheer

Elke herfst steekt bronchiolitis (een ontsteking van de bronchioli) de kop op, vooral bij ouderen en kinderen jonger dan twee jaar. Hoewel bronchiolitis over het algemeen goedaardig is, kan een ontsteking verergeren als die niet behandeld wordt. In dat geval kan bronchiolitis zelfs leiden tot een ziekenhuisopname. Zorgprofessionals roepen daarom op tot waakzaamheid.

“Momenteel vangt ons ziekenhuis een hoog aantal bronchiolitisgevallen op en andere ziekenhuizen verwijzen nog meer getroffen patiënten naar ons door. Het is nog maar oktober!”, vertelt een kinesist van het ziekenhuis van Etterbeek-Elsene. Volgens Sciensano  (het onderzoekscentrum en nationaal instituut voor volksgezondheid in België) is het erg besmettelijke RSV-virus, dat de luchtwegen aantast, de belangrijkste oorzaak van bronchiolitis bij kinderen. Zo erg zelfs dat 25% tot 40% van de besmette kinderen min of meer ernstige symptomen van bronchiolitis heeft tijdens de eerste RSV-infectie. We hebben het hier over een epidemie die niet te onderschatten is.

“We zitten er middenin.”

“Het bronchiolitisseizoen loopt doorgaans van eind september/begin oktober tot januari/februari. Vanaf dat moment neemt de griep het over. We zitten er middenin en steeds meer kinderen vertonen symptomen van een RSV-infectie. Het virus wordt overgedragen van het ene kind op het andere, in sociale omgevingen of op de kleuterschool. Bij oudere kinderen staat de aandoening bekend als bronchitis en de symptomen ervan kunnen vrij ernstig zijn. Maar een ontsteking van de bronchioli is het ernstigst bij de allerkleinsten onder negen maanden”, legt dr. Frère uit aan de krant La Capitale.

Symptomen en behandelingen

Je baby voelt zich niet goed en vertoont symptomen van een beginnende bronchiolitis, zoals een verstopte en/of loopneus, een droge hoest, koorts en een piepende ademhaling. Bij de eerste tekenen van zwakte raadpleeg je best de kinderarts om je kind te beschermen en te voorkomen dat het in het ziekenhuis moet worden opgenomen. Met de juiste behandeling geneest een infectie van de bovenste luchtwegen, de belangrijkste oorzaak van bronchiolitis, spontaan tussen twee en acht dagen na het begin van de symptomen.

Je kunt een aantal dingen doen om je kindje (tussen 28 dagen en 23 maanden) te helpen:

• Maak de neus van je kindje regelmatig schoon met een zoutoplossing.
• Geef veel te drinken om uitdroging te voorkomen.
• Splits de maaltijden op.
• Verlucht regelmatig de ruimtes.
• Vermijd blootstelling aan tabaksrook.
• Gebruik eventueel een luchtbevochtiger om je kindje gemakkelijker te helpen ademen.
• Was je handen goed.

Als die basishandelingen niet voldoende zijn om de symptomen te verlichten en de toestand van je kind niet verbetert, kan de arts het gebruik van een aerosol of ademhalingskinesitherapie aanraden. Dat kan helpen om de secreties die zich ophopen in de bronchiën los te maken.

Het RSV-virus, een gevaar voor de allerkleinsten?

Tijdens de eerste twee levensjaren ontwikkelen kindjes hun immuniteit vooral dankzij moedermelk. Ze blijven echter kwetsbaar en gevoelig voor allerlei virussen. Bovendien vormen opvanglocaties, die hun voordelen zeker hebben bewezen, onvermijdelijk een risico op besmetting. Ouders moeten de eerste signalen van bronchiolitis bij hun baby herkennen en serieus nemen. In het geval van een ernstige RSV-infectie bij baby’s is een ziekenhuisopname noodzakelijk om hen te hydrateren (intraveneuze infusie) en hen te helpen ademen. Volgens Sciensano  moet tussen 1% en 3% van de kinderen met een RSV-infectie opgenomen worden in het ziekenhuis met ernstige ademhalingssymptomen.

Geneesmiddelen binnenkort op de markt

Om baby’s beter te beschermen en vooral ernstige gevallen te voorkomen, zijn er onlangs twee geneesmiddelen op de Europese markt gebracht: Beyfortus en Abrysvo. Die middelen zijn echter nog niet te koop in België. Hierover vertelde Yves Van Laethem, infectioloog en voorzitter van de Hoge Gezondheidsraad, aan de krant La Capitale: “Het verslag van de HGR zou eind dit jaar of begin 2024 gepubliceerd moeten worden. We zullen misschien prioriteit geven aan bepaalde groepen, zoals premature baby’s of baby’s met een laag gewicht omdat die meer risico lopen. We zullen moeten kijken naar de beschikbaarheden, rekening houdend met het feit dat er in België ongeveer 110.000 kinderen per jaar geboren worden.”

LEES OOK :

Bronchiolite : enfin un vaccin pour les nourrissons ! (Frans) (bornin.brussels)

Vaccinatie van 0 tot 2,5 jaar – Born in Brussels

Kinderen van 0 tot 2,5 jaar: gezondheid, welzijn, opvang & scholen in Brussel (bornin.brussels)

Het “Kids Friendly”-label is een officiële en gratis erkenning die het Brussels Hoofdstedelijk Gewest begin oktober 2023 in het leven heeft geroepen. Voorzieningen uit de non-profitsector die een gastvrije omgeving bieden die aangepast is aan gezinnen (en in het bijzonder eenoudergezinnen) komen in aanmerking voor dit label. Daarmee kunnen ze hun diensten in de verf zetten en een specifieke doelgroep helpen in hun dagelijkse leven.

Het “Kids Friendly”-label is een initiatief van equal.brussel (zie Wie zijn we?– equal.brussels), de administratie die het beleid van de Staatssecretaris voor gelijke kansen voor het Brussels Hoofdstedelijk Gewest uitvoert. Voorzieningen uit de non-profitsector in het Brussels Gewest kunnen zich tot en met 22 december 2023 kandidaat stellen. Het label zal in februari 2024 worden uitgereikt aan de publiek toegankelijke plaatsen die hun structuren hebben aangepast en toegankelijker hebben gemaakt.

De kenmerken van het “Kids Friendly”-label

Om het label te verkrijgen en bij te dragen aan een gezinsinclusief beleid, zullen voorzieningen uit de non-profitsector – zoals OCMW’s, lokale overheidsdiensten of loketten van de gewestelijke administraties – op verschillende niveaus aanpassingen moeten doorvoeren:

• humaan niveau: een kindvriendelijke houding aannemen ten opzichte van kinderen en hun begeleider(s), opleidingen volgen om het bewustzijn over alleenstaand ouderschap en diversiteit te vergroten, enz.;
• fysiek niveau: toegankelijkheid voor kinderwagens waarborgen, speelpleinen aanleggen, voorzien in aangepaste toiletten en een borstvoedingslokaal;
• organisatorisch niveau: prioritaire wachtrijen invoeren, zorgen voor aangepaste openingstijden en afspraken, enz.

Deze voorbeelden van aanpassingen maken deel uit van de criteria voor het “Kids Friendly”-label (Criteria – Kids Friendly). Enkel het wettelijk criterium, waarbij de voorziening niet veroordeeld mag zijn, is verplicht. Voor de andere criteria worden er apart percentages toegekend die op het einde worden samengeteld. Het minimumpercentage om het label te behalen, bedraagt 50%.

Extra hulp voor eenoudergezinnen

Een kind op de wereld zetten is zeker een van de mooiste ervaringen in een mensenleven. Het is dan ook geen gemakkelijke zaak om het alleen te doen, al dan niet vrijwillig. In Brussel is één op drie gezinnen een eenoudergezin – ofwel 65.000 gezinnen – waarbij alleenstaande vrouwen in de meerderheid zijn (86%).

Alle verantwoordelijkheid voor het huishouden valt op de schouders van deze alleenstaande moeders die, ondanks hun goede wil, gediscrimineerd worden bij de toegang tot werk, huisvesting, vrijetijdsbesteding en gezondheidszorg. Aangezien deze gezinshoofden een ingewikkeld leven leiden, kan het “Kids Friendly”-label helpen om openbare plaatsen uit de non-profitsector warm te maken om hun verantwoordelijkheid te nemen en hun dienstverlening inclusiever te maken door ze toegankelijker te maken voor eenoudergezinnen en hun kinderen.

Vraag begeleiding aan of download het kandidatuurformulier → Stel je kandidaat! – Kids Friendly